بررسي اثربخشي درمان تعاملي مادر-كودك و مقايسه آن با شناختي رفتاري در كاهش شاخص اضطراب كودكان پيش دبستاني، يك كارآزمايي باليني كنترل شده تصادفي

اضطراب از رايج ترين اختلالات دوران كودكي به شمار مي آيد. پاره اي از رويكرد هاي درماني در روان شناسي باليني، درمان نشانگان اضطراب را در بستري تعاملي و پاره اي ديگر آن را در چارچوبي شناختي تبيين مي نمايند. اهداف مطالعه: پژوهش حاضر با هدف ارزيابي ميزان اثر بخشي دو روش درمان شناختي رفتاري مبتني بر كودك و رويكرد تعاملي مادر-كودك بر شاخص اضطراب كودكان داراي مادر تحت درمان متادون صورت پذيرفت. روش اجرا: بدين منظور و در قالب طرحي تركيبي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري شش ماهه از ميان خانواده هاي دو والد تني داراي مادر تحت درمان متادون مراجعه كننده به دو كلينيك درمان متادون در تهران، هفتاد و پنج مادر و كودك(75N=) به گونه اي هدفمند انتخاب و به طور تصادفي در قالب يكي از سه گروه(25n=) درمان شناختي رفتاري كودك، درمان تعاملي مادر كودك و گروه كنترل كاربندي شدند. پروتكل درمان هاي مذكور به مدت هشت جلسه هفتگي به دو گروه درمان ارائه شد و گروه كنترل در لي-ست انتظار قرار گرفت. سطح اضطراب كودكان در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري توسط مقياس اضطراب اسپنس(ميزان پاسخ دهي=94%) مورد ارزيابي قرار گرفت و داده هاي حاصل به كمك آزمون پارامتريك تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي شفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان داد كه هر دو درمان مذكور در پس آزمون نسبت به گروه كنترل اثربخشي معناداري بر شاخص اضطراب اعمال نمودند(0.01 P) اما بين اثربخشي دو درمان مذكور تفاوت معناداري مشاهده نشد(0.65 P). همچنين اثربخشي درمان هاي مذكور تا مرحله پيگيري حفظ نشد (0.05 P). نتيجه گيري: يافته هاي مذكور گوياي سودمندي درمان هاي شناختي رفتاري بر نشانگان اضطراب در كودكان مي باشد. اين يافته ها ضمن ياري رساندن در تبيين سبب شناسانه نشانگان اضطراب در كودكان، مي تواند در طرح ريزي مداخلات پيشگيرانه اميد بخش باشد، هر چند مطالعات كنترل شده بيشتري در اين زمينه مورد نياز مي باشد