واكاوي تاثير عوامل بهبود كيفيت سكونتي بر سياستگذاري مسكن

اهميّت مسكن از جايي نشاًت مي گيرد كه بسياري از نيازهاي اوليه هر فرد مانند غذا خوردن، گذرانيدن اوقات فراغت، استراحت و… در آن تامين مي شود. مفهوم مسكن علاوه بر مكان فيزيكي، كل محيط مسكوني را در بر مي گيرد. مسكن داراي ويژگي هاي خاصي است كه منجر به تمايز سياستگذاري مسكن از ديگر بخشهاي سياستگذاري عمومي مي شود. عناصر كليدي بهبود كيفيت مسكن، منعكس كننده كليه نيازهاي ضروري مورد نياز براي زيستن خانواده و مكانهاي اشتغال، آموزش و بهداشت افراد است. در اين مقاله جهت بررسي تاثيرات عوامل كليدي بهبود كيفيت سكونتي بر سياستگذاري مسكن در ايران، ابتدا به معرفي شاخص هاي مسكن و مروري بر مفهوم بهبود كيفيت در صنعت ساختمان پرداخته و سپس به بررسي نقش اين عوامل در تدوين برنامه هاي توسعه و سند چشم انداز و سياستگذاري يخش مسكن اشاره شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد داشتن يك نظام برنامه ريزي به منظور ايجاد هماهنگي بين بخش مسكن و اجزاي به وجود آورنده آن از يك سو، با عوامل عملكردي- ساختاري، تاسيسات زيربنايي، هويت محيط شهري، تسهيلات عمومي، خدمات اجتماعي و ... جهت رفع چالشهاي سياستگذاري صنعت ساختمان ضرورتي محض است.