بررسي رابطه بين هوش معنوي و گرايش به فساد اداري

گرايش به فساد اداري كاركنان و مديران يكي از دغدغه هاي مهم عصر حاضر سازمان هاست. از آن سو هوش معنوي هنوز هم از جمله مطالب تاثير گذار و جديد در مديريت به حساب مي‌رود كه زواياي كشف نشده‌ي بسياري را داراست كه پژوهشگران در پي كشف آن برآمدند. پژوهش حاضر با هدف شناسايي رابطه بين هوش معنوي و گرايش به فساد اداري انجام شده است.بدين منظوراز پرسشنامه اي استاندارد براي سنجش اين متغيرها انتخاب شده و پس از اطمينان از روايي و پايايي ابزار اندازه ‌گيري ، درميان نمونه اي متشكل از 169 نفر از كاركنان بانك مهر توزيع شد.روش تحقيق حاضر پيمايشي-همبستگي بوده است. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه هوش معنوي باگرايش فساد اداري كاركنان داراي رابطه معني دار منفي است.از بين ابعاد هوش معنوي (يعني:سجاياي اخلاقي ، خودآگاهي، تفكرانتقادي ، مقابله با مشكلات) نيز، سجاياي اخلاقي بيشترين تاثير را بر فساد (r=-0.69)اداري نشان داد.در پايان ، براي كاهش فساد اداري از طريق افزايش سطح معنوي كاركنان ، پيشنهادي به مديران ارائه شد.