تحليلي بر شاخص هاي شهر سالم در بافت حاشيه (نمونه موردي:كوي نه دره مشهد

حاشيه نشيني شهري در اثر گسترش نا به سامان و بي رويه شهرها با روندي سريع و بي برنامه به وجود مي آيد. اين موضوع يكي از مشكلات شهرنشيني جهان سوم در دوران معاصر است. همچنين شهرهاي سالم حافظ سلامتي ساكنين بوده و ملزم به تعيين شرايط مناسب براي فعاليت هستند. هدف مقاله حاضر بررسي وضعيت شاخص هاي شهر سالم در بافت حاشيه (نمونه موردي كوي نه دره) در مشهد مي باشد. اين تحقيق از نوع توصيفي -تحليلي است و جمع آوري اطلاعات به دو شيوه اسنادي و ميداني انجام گرفته است. در سال 1390 تعداد ساكنين موجود در كوي نه دره مشهد 16798 ميباشند كه در اين تحقيق بر اساس روش كوكران حجم نمونه 300 نفر انتخاب شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد از مجموعه شاخص هاي شهر سالم كه در قالب 3 گروه عمده شاخص هاي سلامت و بهداشت، اقتصادي- اجتماعي و مشاركت تقسيم بندي شده اند و با توجه به متغيرهاي بررسي شده در اين تحقيق كوي نه دره مشهد از نظر شاخص هاي سلامت و بهداشت،اقتصادي و اجتماعي و مشاركت با وضعيت مطلوب و استاندارد شهر سالم فاصله دارد و نياز به مشاركت ساكنان و مديريت و هماهنگي سازمان هاي مربوطه را مي طلبد.