كليدواژه :
هوش شخصي , هوش بدني , فرسودگي ورزشي , ورزشكاران
چكيده فارسي :
مقدمه: در روانشناسي ورزش و تمرين تلاش هاي قابل توجهي در جهت شناسايي عوامل شخصي و موقعيتي دخيل در فرسودگي ورزشكاران صورت گرفته است. فرسودگي براي نخستين بار در اوايل دهه 1970 توسط فريادنبرگر (1974)به عنوان يك الگوي رفتاري كه معتادان مواد مخدر درمانگاه نيويورك ازش رنج مي برد، تعريف شد. كه ويژگي هاي اين الگو عبارت بود از دست دادن انرژي، فرسايش و عدم علاقه به تمامي فعاليت ها. چهل و پنج سال بعد، اين سندرم در ميان ورزشكاران و مربيان نيز رايج شد. فرسودگي ورزشي يك سندرم روانشناختي هست كه از سه جز تشكيل يافته است كه عبارتند از: خستگي هيجاني و فيزيكي، كاهش احساس رقابت و كاهش ارزش ورزش (ريداك، 1997). عوامل مختلفي با فرسودگي ورزشي ورزشكاران ارتباط دارد كه يكي از اين عوامل هوش شخصي مي باشد. هوش شخصي به عنوان توانايي استدلال در مورد شخصيت و اطلاعات مرتبط با شخصيت و استفاده از اين اطلاعات براي شناخت خود و ديگران تعريف شده است (ماير، 2017). توانايي هاي هوش شخصي عبارت است از: 1- توانايي تشخيص يا شناخت اطلاعات مربوط به شخصيت؛ 2- توانايي شكل دادن مدل‌هاي دقيق شخصيت؛ 3- توانايي راهنماي انتخاب با استفاده از اطلاعات مرتبط با شخصيت؛ 4- سازمان دهي طرح ها، اهداف، تجربه ها و نحوه‌ي زندگي (ماير، 2008). عامل بعدي تاثيرگذار بر ميزان فرسودگي ورزشي ورزشكاران، هوش بدني مي باشد. سازه هوش بدني، به عنوان آگاهي و استفاده از احساسات بدني براي: 1-حمايت از سلامت و رفاه، 2- ارائه اطلاعات در مورد ايمني و آسايش محيط زيست، 3- تقويت زندگي شخصي و معنوي در طول عمر تعريف شده است (اندرسون، 2006). بنابراين، هوش شخصي و بدني در محيط هاي ورزشي كه از لحاظ تفاوت هاي فردي و شخصيتي از تنوع بسياري برخوردار هستند، باعث افزايش سازگاري ورزشكاران شده و فرسودگي ورزشي آنان تحت تاثير قرار ميدهد. هدف اين مطالعه بررسي ارتباط هوش شخصي و بدني با فرسودگي ورزشي ورشكاران ميباشد. روش شناسي: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. نمونه آماري اين تحقيق شامل 300 نفر از كونگ فو كاران توآ شهرستانهاي مياندوآب و ملكان در سال 1397 بودند كه به روش خوشهاي چند مرحلهاي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه فرم كوتاه فرسودگي ورزشي، پرسشنامه هوش شخصي و هوش بدني استفاده شد. سپس داده¬ها با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج: بين فرسودگي ورزشي كونگ فو كاران تو آ با متغير هوش شخصي (385/-0=r و 00/0= P) و هوش بدني (299/0-=r و00/0= P) رابطه منفي و معني دار وجود دارد. نتايج ضريب همبستگي چند متغيري به روش Enter نشان داد كه متغير هوش شخصي و هوش بدني در تبيين متغير فرسودگي ورزشي ورزشكاران (3/39% ) سهم دارند. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط معكوس فرسودگي ورزشي با هوش شخصي و بدني، به نظر مي رسد هوش شخصي و بدني باعث كاهش فرسودگي ورزشي در ورزشكاران ميشود.
چكيده لاتين :
Introduction: Considerable effort in sport and exercise psychology has been devoted to identifying personal and situational factors that contribute to athlete burnout. Burnout was defined for the first time in the early 1970s by Freudenberg (1974) as a behavioral pattern suffered by volunteers of the Free Clinic of New York for drugs addicts. This pattern included progressive loss of energy, demonization, lack of all interest in work until arriving at exhaustion. Forty five years later the syndrome has become a popular topic among athletes and coaches. Raedeke (1997) established burnout as a psychological syndrome composed by three dimensions: physical/emotional exhaustion, reduced sense of accomplishment and sport devaluation. Various factors are associated with burnout in athletes; one of these factors is personal intelligence. Personal intelligence involves the ability to recognize, reason, and use information about personality to understand oneself and other people (Mayer, 2017). These capacities include: (a) to recognize personally relevant information from introspection and from observing oneself and others, (b) to form that information into accurate models of personality, (c) to guide one’s choices by using personality information where relevant, and (d) to systematize one’s goals, plans, and life stories for good outcomes (Mayer, 2008). The next factor affecting the athletic burnout is body intelligence. The construct of body intelligence is defined as the awareness and use of bodily sensations to (a) support health and well-being, (b) supply information about environmental safety and comfort, and (c) enhance personal and spiritual development over a lifetime (Anderson, 2006). Therefore, personal and body intelligence in sport settings, wherein there is a wide personality and individual diversity stimulates athlete’ amenability in stadium and affect their sport performance. The aim of this research is to investigate the relationship between personal and body intelligence with athlete’s port performance. Method: This descriptive correlation study was carried out on Kung Fu TuA athlete’s of Malekan and Miandoab in 2018 (n=300). Samples were selected through cluster sampling in several phases. Athlete burnout questionnaire, body intelligence scale and personal intelligence were used for data collection. Data was analyzed using Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis. Results: Negative and indirect correlation was observed between Athlete burnout and personal intelligence (R=0.394, P=0.00), compassion subscale of moral intelligence (r=-0.385, P=0.00), body intelligence (r=-0.299, P=0.00) At Kung Fu TuA Athletes. The results of multivariate correlation coefficient through Enter showed that the variable of personal intelligence and body intelligence may partially (39.3%) explain Athlete burnout in Kung Fu TuA Athletes. Conclusion: According to the indirect correlation of Athlete burnout with personal intelligence and body intelligence, it seems that Personal and body intelligence reduces the burnout in athletes
