تحليل رابطه بين سبك تصميم گيري و سطح توسعه اخلاقي مديران ورزشي (مورد مطالعه: باشگاه هاي استان هرمزگان)

ندارد

مقدمه: يكي ازمهم ترين وظايف مديران تصميم گيري است كه با توجه به پيشرفت و اثرات جهاني شدن، روز به روز بر پيچيدگي و اهميت آن افزوده مي شود. بنابراين با درك علت اينكه چرا مديران در شرايط يكسان، تصميمات متفاوت را اخذ مي نمايند، مي توان سازمان ها را در دست يابي به موفقيت و پيشرفت ياري نمود. يكي از عوامل مهم و تأثيرگذار بر تصميم گيري مديران، سبك تصميم گيري آنان است. اما در مورد مسائلي كه در برگيرنده موضوعات اخلاقي نيز هستند، بررسي تصميم گيري به تنهايي كافي نيست و آگاهي از چگونگي استدلال اخلاقي مديران و كارشناسان نيز امري ضروري است. هدف اين پژوهش تحليل رابطه بين سبك هاي تصميم گيري و سطح توسعه اخلاقي مديران ورزشي است. روش شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه جمع آوري داده ها، توصيفي- همبستگي مي باشد. جامعه¬ي آماري اين پژوهش را مديران سازمان ها وباشگاه هاي ورزشي استان فارس در سال 1396 بودند. نمونه آماري 103 نفر به صورت تصادفي طبقه بندي انتخاب شدند. از دو پرسشنامه استاندارد سبك تصميم گيري رو )1979) و آزمون ماين رست (1999) استفاده شد. از آمار استنباطي( آزمون همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون، آزمون t) براي تجزيه و تحليل داده ها و آزمون فرضيه ها استفاده شده است. نتايج: نتايج نشان داد كه بين سبك هاي تصميم گيري ادراكي و تحليلي و سطح توسعه اخلاقي رابطه مستقيم وجود دارد ( فرضيه1و2 ) و ميان سبك تصميم گيري دستوري و سطح توسعه اخلاقي رابطه معكوس وجود دارد ( فرضيه4). و همچنين بين سبك تصميم گيري رفتاري و سطح توسعه اخلاقي رابطه معناداري وجود ندارد( فرضيه3). نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه بين سبك هاي تصميم گيري ادراكي و تحليلي و سطح توسعه اخلاقي رابطه مستقيم وجود دارد و ميان سبك تصميم گيري دستوري و سطح توسعه اخلاقي رابطه معكوس وجود دارد. و همچنين بين سبك تصميم گيري رفتاري و سطح توسعه اخلاقي رابطه معناداري وجود ندارد

ندارد