بررسي ارگونومي تجهيزات ورزشي پارك ها در اصلاح ناهنجاري هاي كيفوز و لوردوز كمري ورزشكاران زن متعاقب 8 هفته تمرين اصلاحي

ندارد

مقدمه: ورزش و شركت در فعاليت بدني به طور گسترده¬اي شيوه زندگي سالم را بهبود مي¬بخشد. تفريح، آرام سازي، مسابقه، بهبود عملكرد رواني و اجتماعي، ارتقاء كيفيت زندگي، سلامتي و آمادگي جسماني از جمله دلايل افراد براي شركت در فعاليت بدني مي باشد. اما با اين وجود مطالعات نشان داده¬اند كه ورزش و فعاليت بدني با آسيب همراه است. بنابراين مطالعه حاضر، به هدف بررسي ارگونومي تجهيزات ورزشي پارك¬ها در اصلاح ناهنجاري¬هاي كيفوز و لوردوز كمري ورزشكاران زن متعاقب هشت هفته تمرين اصلاحي است. مواد و روش ها: تحقيق حاضراز نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس از آزمون است. با هدف مقايسه‌ي قدرت و استقامت عضلات تنه و طول عضلات منتخب لگن و ران و ارگونومي تجهيزات ورزشي و در اخر ميزان ناهنجاري هاي كايفوز و لوردوز پس از 8 هفته تمرين هاي اصلاحي در 30 ورزشكار زن با ميانگين سني (3/03±17/25) ، ميانگين قد (17/5±4/163) و ميانگين وزن (24/7±34/68) انجام شد. نمونه آماري پژوهش حاضر تمام بانوان استفاده كننده از وسايل ورزشي در پارك الگلي تبريز بود كه از بين آنها 30 ورزشكار زن به صورت تصادفي در دسترس انتخاب و در سه گروه مبتلا به كيفوز (10 نفر)، لوردوز كمري (10 نفر) و گروه كنترل (10 نفر) به صورت همگن قرار گرفتند. جهت اندازه گيري قدرت عضلات تنه از نيروسنج دستي نيكلاس ، هم چنين براي اندازه گيري قوس هاي ستون فقرات و تيلت لگن به ترتيب از خط كش منعطف و تيلت سنج استفاده شد. گروه تجربي، برنامه تمريني شامل تمرينات اصلاحي را به مدت 8 هفته (3 بار در هفته) و هر روز به مدت 45-60 دقيقه انجام دادند. در نهايت داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون t مستقل براي مقايسه پيش آزمون و پس آزمون و از آزمون t زوجي براي مقايسه تفاوت هاي بين گروهي در سطح معني‌داري 05/0 و نرم‌افزار SPSS 22 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج تحقيق حاضر نشان داد تفاوت معناداري در قدرت عضلات فلكسور تنه در مقايسه بين دو گروه مشاهده نشد. اما تفاوت معناداري در قدرت عضلات اكستنسور تنه در بين دو گروه مشاهده شد. همچنين ارتباط معناداري بين قدرت عضلات فلكسور و اكستنسور تنه با ميزان قوس كايفوز و لودوز كمري وجود ندارد. همچنين نتايج مقايسه بين گروهي نشان داد تفاوت معني‌داري بين كايفوز و لوردوز زناني كه در برنامه تمرينات اصلاحي شركت كرده بودند نسبت به گروه كنترل وجود دارد. نتيجه گيري: انجام فعاليت‌هاي جسماني با فراهم نمودن فرصت‌هاي تمريني و ايجاد چالش براي سازوكارهاي تعادلي منجر به بهبود آن‌ها مي‌شود. از آنجايي كه هدف اصلي تمرينات اصلاحي تقويت ثبات مركزي مي باشد، با استفاده از آن‌ها مي‌توان تعادل و قدرت را به خوبي در بدن ايجاد كرد و ناهنجاري هاي عملكردي را كاهش داد. با توجه به نتايج اين تحقيق مربيان و معلمان مي توانند از تمرينات اصلاحي و ارگونومي مناسب تجهيزات براي كاهش ناهنجاري هاي عملكردي افراد استفاده كنند

ندارد