مطالعه موردي رابطه هوش معنوي و سرمايه اجتماعي با پاسخ‌گويي كاركنان در آموزش و پرورش غرب استان مازندران

هدف اصلي اين تحقيق بررسي رابطه هوش معنوي و سرمايه اجتماعي با پاسخ‌گويي كاركنان در آموزش و پرورش غرب استان مازندران. روش تحقيق در اين مطالعه توصيفي از نوع پيمايشي جامعه آماري كاركنان واحد مذكور بوده كه به كمك جدول مورگان و از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده با تخصيص متناسب 200 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه معتبر سنجش هوش معنوي كينگ (2008) با پايايي 0.818، پرسشنامه سنجش سرمايه اجتماعي ناهابيت و كوشال (1998) با پايايي 0.822 و همچنين پرسشنامه پاسخگويي كاركنان باوينز (2005) با پايايي 0.903 مي‌باشد. روش تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي (شامل آزمون كولموگروف- اسميرنف، آزمون ضريب همبستگي و آزمون فريدمن) به كمك نرم‌افزار Spss انجام شد. يافته‌هاي تحقيق حاكي از اين است كه بين هوش معنوي و مؤلفه‌هاي آن (تفكر انتقادي وجودي، آگاهي متعالي، معناسازي شخصي، هوشياري) و همچنين بين سرمايه اجتماعي و مؤلفه‌هاي آن (بُعد شناختي، رابطه‌اي و ساختاري) با پاسگويي كاركنان ادارات آموزش و پرورش غرب استان مازندران رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.