پژوهش مقايسه شادكامي، اميد به زندگي و خودكارآمدي دبيران زن بازنشسته تربيت‌بدني و غيرتربيت‌بدني

هدف : مقايسه ميزان شادكامي، اميد به زندگي و خودكارآمدي در دبيران زن بازنشسته تربيت بدني و غير تربيت بدني استان مازندران صورت گرفته است. جامعه آماري: تعداد 110 نفر دبيران زن بازنشسته تربيت بدني و تعداد1800 نفردبيران زن بازنشسته غيرتربيت بدني بودند،كه باتوجه به حجم كم جامعه دبيران زن بازنشسته تربيت بدني، تعداد 106 نفر به عنوان نمونه،براي هرگروه به روش همتا سازي جايگزين شد.(دامنه سني ومدرك تحصيلي مورد بررسي قرار گرفت). روش بررسي :اين پژوهش به روش علي -مقياسي( همتا سازي) انجام گرفت.ازابزار تحقيق پرسشنامه هاي شادكامي اكسفورد،اميد به زندگي اسنايدر، خودكارآمدي شرربود ودر ايران وخارج از كشور هنجاريابي شده است. جهت تجزيه وتحليل داده ها ازآمار توصيفي و استنباطي وبراي مقياس دوگروه ازآزمون tمستقل استفاده شد،كه بدين منظور ازنرم افزار آماري SPSS-22 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد بين دبيران زن بازنشسته تربيت بدني و غير تربيت بدني در متغيرهاي روانشناختي شادكامي ،اميد به زندگي وخود كارآمدي تفاوت معني داري وجود دارد. نتايج :شركت در برنامه هاي ورزشي باعث پيشرفت دركليه ابعاد متغيرهاي روانشناختي شادكامي ،اميد به زندگي وخود كارآمدي در ديبران زن بازنشسته مي شود.طراحي برنامه تمريني منظم مي تواند براي زنان بازنشسته مفيد باشد واين تمرينات مي تواندجهت كاهش عوارض دوران بازنشستگي همراه با اختلال روحي ويائسگي استفاده كنند.