آموزش عالي و جهاني شدن

آموزش و تحقيق به طور عام و آموزش عالي به طور خاص، عامل مهمي در ايجاد بنيان هاي تكامل هر جامعه اي محسوب مي شوند. از اين رو، در عصر حاضر توجه به نگرش استراتژيك به دانشگاه ها به منظور برخورد منطقي و كارآمد با چالش هاي معاصر، از جمله پديده جهاني شدن و اجتناب از هر گونه آسيب زايي و يا منزوي شدن در بافت جهاني، ضروري است. از سوي ديگر، يكي از اهداف اساسي مراكز آموزش عالي، رشد و توسعه دانش در قلمرو علوم مختلف است و هر گونه برنامه ريزي با نظر به اين هدف بايد صورت پذيرد. بر اين اساس، سؤال اصلي ما در مقاله حاضر اين است كه پديده جهاني شدن چه پيامدهايي براي آموزش عالي به همراه خواهد داشت؟ جهت پاسخ گويي به اين پرسش، ابتدا به بيان مفهوم جهاني شدن و نگرشهاي مربوط به آن و سپس به تحولات سازمانها در عصر جهاني شدن به صورت عام و آموزش عالي به صورت خاص پرداخته مي شود. دگرگوني هاي آموزش عالي در عصر جهاني شدن از ابعاد گوناگون شامل دانشجويان، اعضاي هيات علمي، پژوهش، آموزش و منابع بيان گرديده است.