بررسي فعاليت هاي فرهنگي و اجتماعي( برنامه هاي درسي غير رسمي فوق برنامه) در اجتماعي كردن دانشجويان دانشگاه فرهنگيان مازندران

پرسشي كه همواره ذهن انسان ها را در باره آينده تمدن بشري به خود مشغول كرده است اين است كه آيا انسان ها مي توانند زندگي با همديگرراياد بگيرند. شواهد بسياري گوياي اين واقعيت است كه آينده ملت ها نه تنها به پيشرفت در علوم وتكنولوژي بستگي دارد بلكه بردانش ومهارت در حوزه روابط انساني نيز بستگي دارد( علي تقي پور ظهير،87). دانشجويان دانشگاه فرهنگيان كه آينده سازان اين كشور و معلمان دانش آموزان اين مرز و بوم هستند، بايد اولا: خود ازمهارت بالاي روابط اجتماعي برخوردار بوده و ثانيا: بتوانند دانش آموزان را نيز در برقراري روابط اجتماعي آموزش دهند. در هر نظام آموزشي چه در آموزش و پرورش و چه دانشگاه برخي اصول، قواعد و برنامه هايي مطابق سرفصل هاي مصوب و رسمي اجرا مي گردد و بخش ديگري كه اهميت آن از بخش اول كمتر نيست برنامه رسمي غير درسي مي باشد( جاويد مهر، محمود، اسماعيلي، مهدي، هدايتي فر، حسين، جايگاه و نقش برنامه هاي درسي غير رسمي در دستيابي به شايستگيهاي معلمي). فعاليت هاي فرهنگي و اجتماعي( فوق برنامه)، مجموعه اي از فعاليت هايي است كه دانشجو معلم، به صورت غير رسمي در فضاي دانشگاه خارج از ساعات دروس آموزشي كسب كرده كه به دليل شبانه روزي بودن محيط دانشگاه، بيشتر در معرض برنامه درسي غير رسمي قرار مي گيرد. اين پژوهش به دنبال بررسي فعاليت هاي فرهنگي و اجتماعي( برنامه درسي غير رسمي)در اجتماعي كردن دانشجويان دانشگاه فرهنگيان مازندران مي باشد.