كاربرد ورزش در آموزش و سلامت دانش آموزان

آموزش كه مراد از آن در يك تعريف اجمالي، تمام علم و دانشي كه معلم يا مربي در اختيار دارد، در فرآيند ياددهي- يادگيري متربيانش، به كار مي گيرد تا آنها را به عالي ترين درجه علم و دانش برساند. و سلامت كه مراد از آن، تندرستي و بهداشت است با آموزش رابطه اي مستقيم دارد. آموزش بهداشت، آمادگي كلي فرد يعني بهداشت جسماني، ذهني، اجتماعي، هيجاني رواني را نظر دارد. امروزه متناسب با پيشرفت و ترقي علم و تكنولوژي، زندگي، دچار تغيير و تحولاتي شده است. چنانچه به نظر مي رسد، نمود تكنولوژي، عدم مراقبت از دانش آموزان و عدم نظارت والدين، دانش آموزان را به درس خواندن كمي بي علاقه نموده و سرگرمي هاي بي هدف و گاهاً مضر(موبايل ها و تبلت ها و...)، بسياري از نيازهاي بچه هايمان را ارضا مي كند. قابل تأمل است كه چگونه سرگرمي ها و بازي هاي خطرناك و رفتارهاي پرخطر، توانسته است آنها را ارضا كند اما اصلاً نتوانسته است آرامش روحي و سلامت رواني و شادابي دانش آموزان را تأمين نمايد؟ لذا مهمترين خلأ آمادگي جسماني، حركات بدني و مهارت هاي حركتي است. يا به نوعي حلقه گمشده آموزش است. در اين مقاله با روش كيفي توصيفي و با مبنا قرار دادن تحقيقات و پژوهش هاي انجام شده، سعي شده است تا از يك طرف به ضرورت چرايي مسأله پرداخته و از سوي ديگر، موضوع را با توجه به تربيت بدني و ورزش و بازي هاي سالم و تشويق بچه ها به سوي شادابي و ورزش، نقد و بررسي نماييم. در پايان نتايجي بدست آمده، اين نكته را به اثبات مي رساند كه به تقويت ورزش و حركات ورزشي، ارتقاء در سلامت و آموزش معنادار و با هدف آنها، مفيد و مؤثر است چنانچه با مؤلفه هاي پيشگيري اوليه، شاخصه هاي سلامت و تندرستي و شادابي نيز به لحاظ نظري ميل به ارتقاء و فزوني پيدا خواهد كرد.