مديريت زمان

زمان مهمترين منبع براي رهبران است. منابعي مانند نيروي كار، سرمايه و يا امكانات براي رهبران از اهميت بسياري برخوردارند، اما زمان ضروريست. كارآمد بودن افراد و افزايش بازدهي سازمان ها به شدت با ميزان بهره وري آنها از زمان در ارتباط است. بنابراين، رهبران به طور ويژه مي بايست هوشياري بسياري نسبت به هويت زماني خود داشته باشند. هرچند، زمان مفهومي نيست كه رهبران به سادگي آن را مديريت و يا حتي درك كنند. زمان وجهه هاي مختلفي در بين مردم دارد. چالشي در رابطه با ترتيب زماني وجود دارد، يعني وقتي كه كسب و كار و مديريت به طور همزمان انجام مي شوند، رسيدگي همزمان به روابط انساني و مديريت را نامناسب مي سازد. تجربه ي هر شخص از زمان با شخص ديگر تفاوت دارد و شرايط گوناگون به طور پيوسته تجربه ي افراد را دستخوش تغيير قرار مي دهد. بنابراين، اغلب اوقات رهبران متوجه ميشوند كه برنامه ريزي و هماهنگي با آن يا تصميم به عملي سازي در يك زمان توافقي كار مشكلي است. برخي افراد بهتر از ديگران خود را با هم زماني حقيقي رهبران وفق مي دهند. در نتيجه براي رهبران نيز درك چگونگي تجربه ي اعضاي سازمان از زمان بندي خود و ميزان آگاهي آنها كار دشواري است. پيش از اينكه اين امكان فراهم باشد تا يك فرد ميزان بهره مندي خود از زمان، جهت گيري زماني فردي و نگرش خود نسبت به زمان را مديريت كند، لازم است تاشرايط را هوشيارانه بسنجد. اين مقاله با تحقيقات در مورد شناخت ماهيت زمان و آگاهي افراد نسبت به زمان و واقعيت زماني آنها سر و كار داردتوضيحاتي درباره اصول مديريت زمان ، برنامه ريزي درست و مديريت بهينه زمان همچنين تكنيكهاي با ارزش مديريت زمان راشامل مي شود ودر آخربه چند تمرين ذهني براي افزايش مديريت زمان خود مي پردازد.