اثر دوره كوتاه مدت بي تمريني متعاقب تاثير تمرينات هوازي بر لپتين و پروتئين واكنشگرc پلاسما در زنان چاق.

هدف از اين تحقيق بررسي اثر دو هفته بي تمريني متعاقب شش هفته تمرينات استقامتي بر لپتين و پروتئين واكنشگرC پلاسما در زنان چاق بود. جامعه آماري اين تحقيق شامل زنان علاقه مند به شركت در فعاليت هاي استقامتي در سالنهاي ورزشي شهرستان بابل بود. براي تعيين نمونه آماري 16 زن جوان علاقه مند به شركت در تحقيق به صورت تصادفي (سن: 2±20 سال) انتخاب شدند و به دو گروه هشت نفري استقامتي و كنترل تقسيم شدند. تمرينات استقامتي در اين تحقيق به مدت شش هفته، سه روز در هفته و هر جلسه 75 دقيقه اي به صورت دويدن تناوبي اجرا شد. مقادير لپتين و CRP پلاسما در سه مرحله شامل 24 ساعت قبل و بعد از تمرين استقامتي و سپس بعد از دو هفته بي تمريني اندازه گيري شد..متغيير مستقل شامل لپتين و CRP بود. براي تحليل داده ها از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر استفاده شد. نتايج آمار ي نشان مي دهد كه متغييرهاي شاخص توده بدني و درصد وزن چربي بدني كاهش معني داري را نشان داد. همچنين نتايج نشان داد كه بين دو گروه تمرين و كنترل كاهش معني داري در مقادير لپتين ايجاد گرديد كه از نظر آماري معني دار نبود ولي در مقادير CRP كاهش معني داري وجود داشت. به عبارتي تمرين سبب كاهش معني دار مقادير CRP گرديد. همچنين دوره بي تمريني سبب تغييرات معني دار هيچ يك از شاخص ها نگرديد. تمرينات استقامتي منتخب مي تواند باعث كاهشCRP گردد كه ممكن است خطر بيماري قلبي-عروقي را كاهش دهد.