شماره ركورد كنفرانس :
4825
عنوان مقاله :
بررسي كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليوي تحت درمان با همودياليز بيمارستان نمازي شيراز در سال 1394
پديدآورندگان :
طالبيان پور حميد نويسنده مسئول، دانشجوي دكترا اقتصاد بهداشت، كميته تحقيقات دانشجويي، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي تهران، تهران، ايران , كاوسي زهرا دانشيار دانشكده مديريت و اطلاعرساني پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي شيراز، شيراز، ايران , جعفري عبدالصالح مركز تحقيقات منابع انساني سلامت؛ دانشكده مديريت و اطلاعرساني پزشكي؛ دانشگاه علوم پزشكي شيراز؛ شيراز؛ ايران , جعفرپوريان مريم دانشجوي كارشناسي مديريت خدمات بهداشت و درمان، كميته تحقيقات، دانشكده مديريت و اطلاعرساني پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي شيراز، شيراز، ايران
كليدواژه :
كيفيت زندگي بيماران مزمن كليوي , بيماران همودياليز , پرسشنامه SF36.
عنوان كنفرانس :
سومين كنفرانس ملي تحول و نوآوري سازماني با رويكرد الگوي اسلامي ايراني پيشرفت
چكيده فارسي :
مقدمه: با توجه به تاثير بيماري هاي مزمن كليوي بر سلامت جسمي، اجتماعي و رواني بيماران، سنجش كيفيت زندگي بيماران همودياليز با اهميت مي باشد اين مطالعه با هدف بررسي كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليوي تحت درمان با همودياليز در بيمارستان نمازي شيراز در سال1393انجام شده است. روش پژوهش: اين مطالعه يك مطالعه توصيفي-تحليلي بود كه به صورت مقطعي در سال 1393بر روي 85 نفر از بيماران مركز دياليز بيمارستان نمازي شيراز كه به صورت سرشماري انتخاب شده بودند انجام شد. دراين مطالعه كيفيت زندگي با استفاده از پرسشنامه SF36اندازه گيري شد. اين پرسشنامه داراي 8 بعد ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺟﺴﻤﻲ، اﻳﻔﺎي ﻧﻘﺶ ﺟﺴﻤﻲ، دردﻫﺎي ﺑﺪﻧﻲ، ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ، ﻧﺸﺎط، ﻋﻤﻠﻜﺮد اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، اﻳﻔـﺎي ﻧﻘـﺶ ﻋﺎﻃﻔﻲ و ﺳﻼﻣﺖ روﺣﻲ-رواﻧﻲ را اندازه گيري ميكند. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار16spss و با استفاده از آزمون ANOVAو T_Testتحليل شده اند. يافته ها: يافته هاي اين مطالعه نشان دادكه بيشتر بيماران مورد مطالعه مرد(61.2 درصد)، در گروه سني45-64سال(42.4 درصد)و داراي بيمه تامين اجتماعي(37.6 درصد)بودند. همچنين نتايج نشان داد كه ارتباط معناداري بين سن، وضعيت تاهل، فعاليت فيزيكي، محل سكونت و ميزان تحصيلات با كيفيت زندگي مرتبط با سلامت در بيماران همودياليزي وجود دارد. همچنين سلامت عاطفي64.4، محدوديت رواني63.3و نشاط61.5 داراي بالاترين نمره ي ميانگين كيفيت زندگي بودند. نتيجه گيري: با توجه به اينكه عوامل دموگرافيك تاثير چشمگيري بر كيفيت زندگي دارند و اينكه نمره ميانگين كيفيت بيماران پايين بود بايد توجه خاصي از لحاظ اجتماعي، اقتصادي و معنوي به اين بيماران صورت گيرد تا كيفيت زندگي آن ها افزايش يابد