استرس شغلي، فرسودگي شغلي و تاب آوري پرستاران

Job stress,burnout and resilience of nurses

افزايش كارايي و بهره وري در هر سازماني به خصوص در مراكز بهداشتي و درماني كه در معرض استرس شغلي بيشتري قرار دارند مستلزم توجه بيشتري به نيروي انساني است. جامعه حرفه اي پرستاران به علت انجام وظايف حرفه اي خود دچار استرس شغلي مي شوند كه نتيجه دوره طولاني آن فرسودگي شغلي و كاهش كيفيت خدمات آنان است. در اين مطالعه با رويكرد ترويجي و با هدف دانش افزايي و به روش كتابخانه اي و با بررسي اسناد و مدارك موجود استرس شغلي و تاب آوري پرستاران مورد بررسي قرار خواهند گرفت. به عنوان نتيجه مي توان گفت ميزان استرس پس از مداخله كاهش مي يابد و آموزش مهارت هاي مقابله با فرسودگي شغلي و تاب آوري، منجر به ارتقاي مهارت هاي عملكردي پرستاران مي شود و مي تواند از مشكلات شغلي پرستاران بكاهد. لذا پيشنهاد مي شود كه چنين مهارت هايي به پرستاران، آموزش داده شود تا بتوان مانع از آثار سوء فرسودگي شغلي آنها شد.

Increasing efficiency and productivity in any organization, especially in health care centers that are more exposed to stress, require more attention to human resources. The professional nurses community suffers from occupational stress due to their professional tasks, which is the result of a long period of burnout and a decline in the quality of their services. In this study, we will examine the extension of the knowledge and education through the library method and review the existing documents on occupational stress and resilience of nurses. As a result, it can be concluded that the stress level after intervention is reduced and the training of coping skills with job burnout and resiliency leads to enhancement of nurses functional skills and can reduce nurses occupational problems. Therefore, it is suggested that such skills be taught to nurses so that they can prevent the effects of their burnout