بررسي روند توسعه زير نظام هاي آموزش عالي و ارائه راهبردهاي سياستي براي توسعه مطلوب آنها ( مطالعه موردي دانشگاه آزاد اسلامي)

دانشگاه آزاد اسلامي در سال 1361با هدف كمك به اجراي عدالت آموزش و توزيع عادلانه امكانات فرهنگي و علمي در ايران تأسيس گرديد كه تاكنون چالش هاي بسياري را پشت سرگذاشته است، از اينرو در اين مقاله كه برگرفته از پژوهشي كاربردي است به واكاوي روند رشد و توسعه دانشگاه آزاد اسلامي مورد هدف پرداخته است. اين پژوهش از نوع كاربردي و روش تحقيق آن توصيفي- تحليلي است. جامعه آماري پژوهش نيز شامل كليه مراكز دانش گاه آزاد كشور ايران در بازه زماني 1391 الي1397 است. نتايج تحقيق نشان مي دهد؛ متوسط نرخ رشد سالانه تعداد مراكز و تعداد دانشجويان به ترتيب 0.01 - و 03/0- درصد بوده است. در مقاطع و گروه هاي عمده تحصيلي بررسيهاي موجود نشان مي دهد كه دانشگاه آزاد اسلامي در مقطع كارداني و كارشناسي روندكاهشي و در مقطع كارشناسي ارشد، دكتري حرفه اي و دكتري تخصصي روند افزايشي داشته است. اين بدان معني است كه دانشگاه آزاد تا حد زيادي از اهداف خود كه همانا تحت پوشش قراردادن جمعيت لازم التعليم (24-18) فاصله گرفته است. در گروه هاي عمده تحصيلي نيز اگرچه بيشترين تمركز جذب دانشجو به ترتيب درگروه هاي علوم انساني، فني و مهندسي، هنر، علوم پايه، پزشكي و كشاورزي - دامپزشكي بوده است، اما در مقايسه با ديگر زير نظام هاي آموزشي در تأمين نياز بازار كار به نيروي انساني متخصص اهتمام بيشتري داشته است در جذب هيات علمي، دانشگاه آزاد نسبت به كل در بازه زماني مورد نظر از حدود 8/44 درصد به 4/37 درصد رسيده و نسبت به ارتقاء علمي اعضاي هيأت علمي تلاش هاي بسياري نموده بطوريكه در بازه زماني مورد مطالعه سهم اعضاي هيأت علمي استاديار و دانشيار رشد چشمگيري داشته است و از مرتبه علمي مربي به استاديار رسيده است.