تأثير ادغام در آموزش عالي بر رضايت شغلي، تعهد سازماني و عملكرد كاركنان (مورد مطالعه: دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز)

دانشگاه ها در راستاي نيل به اهداف و ارضاي نيازهاي جامعه دست به تحول سازماني و تغييرات بنيادي در ساختار سازماني مي زنند كه پديده ادغام يكي از مهمترين عوامل در اين تغيير و تحولات مي باشد. عوامل ديگري كه بسيار مهم مي باشند و توجه زيادي در سال هاي اخير به آنها شده است رضايت شغلي، تعهد سازماني و عملكرد كاركنان هستند. بدين سبب تحقيق حاضر به بررسي تأثير ادغام در آموزش عالي بر رضايت شغلي، تعهد سازماني و عملكرد كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز مي پردازد. تحقيق پيش رو از نظر هدف كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده ها توصيفي- پيمايشي است. متغيرهاي مورد بررسي در قالب يك مدل مفهومي بوده كه شامل متغير مستقل ادغام در آموزش عالي و متغيرهاي وابسته رضايت شغلي، تعهد سازماني و عملكرد كاركنان است. جامعه آماري مورد مطالعه در اين تحقيق كليه كاركنان دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز بود كه از ميان آنها 224 نفر به صورت نمونه گيري ساده و بر اساس فرمول كوكران انتخاب گرديدند. داده هاي مورد نياز براي تحقيق از طريق پرسشنامه هاي استاندارد رضايت شغلي 6 سؤالي مارتينز و پرونسا (2012)، تعهد سازماني 9 سؤالي آلن و ماير (1991) و عملكرد كاركنان 21 سؤالي هرسي و گلد اسميت (1980) گردآوري شدند و با استفاده از نرم افزارهاي SPSS نسخه 18 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج آزمون فرضيات تحقيق نشان داد وضعيت دانشگاه از نظر متغيرهاي رضايت شغلي، تعهد سازماني و عملكرد كاركنان و مؤلفه هاي آنان در قبل از ادغام دانشگاه آزاد اسلامي واحد اهواز نسبت به بعد از ادغام بهتر بوده است و فرضيه هاي تحقيق همگي تأييد شدند.