واكاوي نقش عوامل كالبدي محيطي بر تعاملات اجتماعي مطلوب ساكنين در مجتمع هاي مسكوني

طراحي مجتمع هاي مسكوني امروزي به دليل عدم توجه به نياز هاي انساني و در نظر نگرفتن پيامد هاي روانشناختي آن زندگي فردي و اجتماعي ساكنين را با مشكلاتي مواجه ساخته است. زندگي در مجتمع هاي مسكوني پر رفت و آمد و شلوغ مي تواند خسارات جبران ناپذيري به ارتباطات اجتماعي ساكنين آن وارد آورد. محققان معتقدند كه يكي از اثرات منفي ناشي از تراكم جمعيت، كاهش روابط اجتماعي فرد است اين مسئله موجب شده انسانها روز به روز تنهاتر و از هم دورتر شوند. بنابراين بايد تعادلي ميان خلوت و تعامل اجتماعي افراد ايجاد كرد، اين تعادل را مي توان به وسيله مفاهيم كالبدي محيطي و همچنين مفاهيم فرهنگي اجتماعي ميسر ساخت نظر به اهميت وجود روابط و تعاملات اجتماعي بين انسانها و ناديده گرفتن اين مهم در طراحي هاي امروزي و با توجه به كمبود بررسي هاي علمي و پژوهشي در اين زمينه در كشور، پژوهش حاضر بر آن است كه با بررسي و شناخت عوامل كالبدي موثر در مجتمع هاي مسكوني راهكارهايي ارائه نمايد كه سبب بهبود روابط همسايگي و افزايش تعاملات اجتماعي ساكنين شود. روش تحقيق حاضر از نوع كاربردي است، زيرا براي بهبود و ارتقاء سطح كيفيت مسكن در دوره حاضر خواهد بود. نتايج نشان مي دهد عواملي چون بالا بردن حس امنيت، طراحي فضاي باز مجتمع، توجه به نياز هاي كودكان و سالمندان، ايجاد فضا هاي عمومي مناسب جهت پاسخگويي به نياز هاي ساكنين، ارتقاء كيفيت محيطي و حذف آلودگي ها تأثير به سزايي در افزايش تعاملات اجتماعي ساكنين مجتمع هاي مسكوني دارند.