ارتقاء كيفي باستان شناسي با استفاده از كاداستر سه و چهار بعدي در ميراث فرهنگي

حفاظت از ميراث فرهنگي ، امروزه به شكل گسترده اي مورد بحث قرار گرفته است. مهم ترين راهكار براي رسيدگي به اين مهم؛ پياده سازي كاداستر در ميراث فرهنگي است ولي با توجه به وجود برخي پيچيدگي هاي موجود در ساختمان بناهاي تاريخي و ماهيت سه بعدي مالكيت زمين؛ استفاده از بعد ارتفاع و كاداستر سه بعدي امري ضروري در كاداستر ميراث فرهنگي محسوب مي شود. در ايران علاوه بر نيازهاي معمول مشترك كشورها به مديريت سه بعدي زمين و املاك، به دليل قدمت زياد و وجود آثار تاريخي ارزشمند در سراسر كشور، مساله ميراث فرهنگي در همه زمينه ها نيز بايستي مورد توجه قرار گيرد. در تعريف حريم تاريخي بناهاي تاريخي، تاكنون بيشتر حريم دو بعدي آنها مد نظر بوده ولي در سالهاي اخير مشكلاتي كه در نمايش ارتفاع و پيچيدگي هاي موجود در برخي عوارض زير زمين براي ميراث فرهنگي كشور رخ داده است، اهميت تعريف حريم سه بعدي اين بناها را كاملاً مشخص كرده است. با ايجاد يك سيستم سه بعدي مديريت زمين مي توان كمك شاياني به مديريت ميراث فرهنگي و طبيعي كشور و به خصوص حفظ و نگهداري اين مجموعه هاي ارزشمند نمود. در كاداستر چهار بعدي علاوه بر جنبه هاي حقوق، محدوديت ها و مسئوليت ها شامل يك بعد زماني خواهند بود. براي اينكه قادر به كنترل پويايي در مديريت زمين باشيم، بايد زمان به عنوان بعد چهارم به كار گرفته شود. نتيجه كاداستر چهار بعدي تعيين قوانين و تقسيم فضاها بدون هم پوشاني و جداشدگي به موازات زمان مي باشد. در اين مقاله پس از بررسي جنبه هاي مختلف كاداستر دو، سه و چهار بعدي در ميراث فرهنگي اعم از جمع آوري داده، بصري سازي، پايش تغييرات و چگونگي هموار كردن مسير براي ثبت جهاني اين ميراث ميپردازد، سپس كاداستر دو، سه و چهار بعدي را با استفاده از هفت معيار انتخابي معيارهزينه، توانايي تعيين حريم، توانايي نمايش پيجيدگي هاي موجود، امكان پايش سنجي، ارائه حقوق، محدوديت و مسئوليتهاي مربوط به ميراث فرهنگي و سادگي در ايجاد پايگاه داده با يكديگر مقايسه شده اند. نتيجه اين مطالعه انتخاب بهترين روش به منظور پياده سازي كاداستر در ميراث فرهنگي است.