بررسي مشتركات شعر حافظ و مسجد جامع عبّاسي اصفهان با رويكرد هرمنوتيك

شعر و معماري هر دو از جنس حكمت‌اند و در راستاي بيان عقايد و حالات و احساسات به‌كاربرده مي‌شوند، حافظ چهره‌ي جاويد شعر و ادبيات، مسجد جامع عباسي اصفهان نيز چهره‌ي جاويد معماري ايراني-اسلامي، هر دو نيز در نوبه‌ي خود با تمام شباهت‌ها و تفاوت‌ها باهم شاخه‌هاي خود به‌نوعي خاص و متفاوت‌اند، به‌گونه‌اي كه حافظ را به عوالم غيب متصل دانسته و لسان‌الغيب ناميدند و مسجد عباسي را نيز شاهكار هزار سال مسجد سازي در ايران ناميده‌اند.مشتركات اين دو چيست؟ چگونه مي‌توان بنا به فاصله‌ي تاريخي از هم و از اكنون ما به بررسي تطبيقي اين دو و در پايان به بيان نتايج حاصله از پژوهش پرداخت؟ در اين پژوهش بر اساس شيوه‌ي هرمنوتيك به كنكاش در شعر حافظ و مسجد جامع عباسي اصفهان پرداخته‌شده تا با بينشي متن گونه بر هردو، با ديالكتيك پرسش و پاسخ و گفتمان با متن به مشتركات نائل شويم، براي اين هدف ارتباط هرمنوتيك باهنر و معماري از طريق تأويل موشكافانه و تفسير به بررسي هر دو اثر پرداحته شده است و جنبه هاي خيال، موسيقي، طبيعت، توحيد انتزاع و عناصر در شرع حافظ و معماري مسجد جامع عباسي به صورت تطبيقي و تحليلي مورد بحث و بررسي قرار گرفته است. و قبل از اين مهم با توجه به مباني نظري تحقيق واژه هاي پديدار شناسي، هرمونوتيك ، پديدار شناسي هرمونوتيك و هرمونوتيك به مثابه معماري تفسير و توضيح داده شده اند تا مدخلي براي توضيح و بررسي ويژگي هاي ذكر شده در حالت قياسي بين دو اثر باشند. در پايان نيز نتيجه حاصل‌شده از پژوهش به بيان اين مهم كه اين دو تا چه حد داراي مشتركات در جوانب گوناگون مي‌باشند مي‌پردازد و اذعان مي‌دارد كه شعر حافظ، شعر مسجد جامع عباسي اصفهان و مسجد جامع عباسي اصفهان، معماري ديوان اشعار حافظ است.