تصاوير فراطيفي راهي نوين براي مستند نگاري ميراث فرهنگي

يكي از راه هاي نوين براي كشف و شناسايي ميراث فرهنگي سنجش از دور فراطيفي است. كه به عنوان روش غير فعال شناخته مي شود، مي توان ادعا كرد كه سنجش از دور ابزاري انقلابي در مستند نگاري ميراث فرهنگي است و در حال حاضر تكنولوژي از جمع آوري اطلاعات به صورت فعال به سمت غير فعال مي رود و با استفاده از تصاوير فراطيفي كه امكان ادغام داده هاي پوشش زمين، كاربريي اراضي، زمين شناسي، ژئوموروفولوژي و ويژگيهاي هيدروگرافي را به ما ميدهد، مي توانيم راحت تر و دقيق تر به كشف و شناسايي سكونتگاهاي انساني در گذشته بپردازيم، كه اين كشف و شناسايي نيازمند تجزيه و تحليل تصاوير ماهواره اي است و هدف اصلي تصوير برداري فراطيفي بدست آوردن محتواي طيفي است. تصاوير فراطيفي از امواج الكترومغناطيس انعكاسي از سطح اشياء مختلف به وجود مي آيد و با توجه به اين موضوع كه هر شئ متناسب با ويژگي هاي ظاهري و مولكولي خود امواج الكترو مغناطيس را به صورت منحصرا بازتاب مي كند، كه اين امر امكان تشخيص عوارض مختلف را فراهم مي سازد و در نهايت نتيجه حاصل از تصوير برداري فراطيفي، مكعب طيفي است. از آنجايي كه ديد اصلي سنجش از راه دور فراطيفي به مباني و مفاهيم فيزيكي است به اين ترتيب هر عنصر و ماده در شرايط يكسان عكس العمل بازتابي متفاوتي را دارا است، با ثبت اين عكس العمل ها ما يك نمونه پيوسته داريم كه به آن كتاب خانه طيفي مي گوييم كه شامل منحني هاي طيفي است. در تصاوير رادار قدرت تفكيك طيفي پايين است و نمي توان نوع، جنس و قدمت عارضه راشناسايي كرد، و يا در تصاوير چند طيفي به علت وجود محدوديت در باند هاي آن امكان قدمت گذاري آثار وجود ندارد ولي تصاوير فراطيفي بر خلاف موارد فوق به دليل داشتن باند هاي زياد مي تواند در مستند نگاري كاملا موثر باشد و آثار باستاني، نوع و گونه آن را شناسايي كند و امكان قدمت گزاري را فراهم آورد.