روش هاي به كارگيري دوباره بادگير هاي شهر يزد طبق رابطه فضايي قسمتهاي تابستان نشين منازل

باد يكي از عوامي بسيار مهم در تامين آسايش در اين در اقليم گرم و خشك مي باشد، كه براي استفاده از اين موهبت الهي و تامين آسايش درون خانه، بادگير ابداع شده و از آن به طور گسترده در فلات مركزي و جنوب ايران استفاده شده است. بادگيرها بسته به جهت باد انواع گوناگون دارند. ﻳﺰﺩ، ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﻱ ﻛﻮﻳﺮﻱ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺍﻗﻠﻴﻤﻲ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺧﺸﻚ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ است و ﺑﺎﺩﮔﻴﺮ ﻛﻪ ﺟﺰء ﺟﺪﺍﻳﻲ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺳﻨﺘﻲ ﻳﺰﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﻋﻤﻠﻜﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻧﻤﺎﺩ ﻳﺎ ﻋﻨﺼﺮ ﺗﺰﻳﻴﻨﻲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺑﺨﺶ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ نشين خانه ها ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺑﺎﺩﮔﻴﺮ ﺑﻮده اند، ﻧﻴﺰ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻋﻤﻼَ به انباري تبديل شده اند.ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻫﺪﻑ ﺑﺎﺯﻛﺎﺭﺁﻳﻲ ﻧﻘﺶ ﺑﺎﺩﮔﻴﺮﻫﺎ ﻭ ﻋﻤﻼً ﺑﺨﺶ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻧﺸﻴﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﭘﻴﺸﻴﻦ، ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪﻱ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺑﺎﺩﮔﻴﺮﻫﺎ ﺩﺭ ﻳﺰﺩ، ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻧﻘﺶ ﺗﻬﻮﻳﻪ ﻭ ﺧﻨﻚ ﻛﻨﻨﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﺑﺨﺶ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻧﺸﻴﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻭ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭﻫﺎﻱ ﻣﻌﻤﺎﺭﺍﻧﻪ ﻭ ﻓﻨﻲ ﺍﺻﻠﺢ ﺩﺭ ﺑﻬﻴﻨﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﻧﻘﺶ ﺑﺎﺩﮔﻴﺮ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ.روش تحقيق در اين مقاله ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻴﺪﺍﻧﻲ و كتاب خانه اي و همچنين به صورت توصيفي_تحليلي مي باشد. بنابراين، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺑﺎﺩﮔﻴﺮ ﺩﺍﻧﺸﻜﺪﻩ ﻫﻨﺮ ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻳﺰﺩ (ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺳﻮﻟﻴﺎﻥ) ﻭ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ، ﺩﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﺗﺎﺽ ﻭ ﻛﺮﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﺮﻑ ﺗﻴﭗ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎﺩﮔﻴﺮ ﺑﺎ ﻓﻀﺎﻫﺎﻱ ﻣﻌﻤﺎﺭﻱ ﻫﺴﺘﻨﺪ، كه نقطه اشتراك اين بنا ها با هم مكش هواي مرطوب و خنك كه هميشه در عمق زمين وجود دارد، ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻭ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭﻫﺎﻱ ﺑﺎﺯﻛﺎﺭﺁﻳﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﺷﺪ.