گردشگري كشاورزي (آگروتوريسم) در ايران و جهان

آگروتوريسم گونه اي از گردشگري روستايي است كه در ارتباط مستقيم با كشاورزي در نواحي روستايي قرار دارد. گردشگري كشاورزي انعكاسي از تدارك فرصت هاي جديد در زمينه ايجاد فرصت هاي اقتصادي از طريق گردشگري در مزارع مي باشد. بسياري از اين مكان ها در جاهايي با جذابيت هاي زياد محيطي واقع هستند و معمولا مكان هايي تفريحي براي ساكنان شهري مي باشند. آگروتوريسم بيشتر اشاره به فعاليت و دخالت نزديك و تنگاتنگ با زمين ها و مردمان روستايي دارد تا صرفا به عنوان يك منظر زيباي ديدني معمولي؛ تسهيلات براي توريست ها مي تواند از راه هاي مختلف از جمله تهيه محل اسكان، كمپ ها و يا صبحانه صورت بگيرد همچنين محصولات مي توانند يا از طريق برداشت مستقيم خود توريست از زمين هاي كشاورزي و يا خريد از مغازه هاي محلي بسته به موقعيت روستا، انجام بگيرد. با توجه به منابع محل مي توان فعاليت هايي چون پياده روي، ماهي گيري، اسب سواري و يا استفاده از اتومبيل برفي آن لحاظ شود. اين شيوه ها و نمونه هاي ديگر از اين جمله مي تواند خود منبع جديد درآمد براي آنها باشد و حتي اگر بتواند موفق باشد مي تواند يك فعاليتي جايگزين به جاي كشاورزي باشد. از آنجايي كه چرخه اقتصاد روستاهاي استان¬هاي شمالي نيز بر محور كشاورزي مي گردد و تنوع محصولات زراعي و باغي در آن وجود دارد، بنابراين مي توان گفت از قابليت بسزايي در توسعه گردشگري روستايي بويژه آگروتوريسم و گردشگري مزرعه كه شكلي نوين از گردشگري مناطق روستايي در ايران مي باشد برخوردار است. در اين راستا انجام اقدامات مختلفي از جمله فرهنگ سازي در محيط روستاها براي جذب گردشگر، ايجاد زيرساخت هاي لازم در محل جاذبه ها، تدوين برنامه بازاريابي، تبليغات مناسب ، هماهنگي و همكاري بين بخشي و سرمايه گذاري و از همه مهمتر مشاركت اجتماع محلي ضروري است.