ارائه مدل اشتراك‌گذاري دانش بين سازماني(سازمان خيريه)

مسائل پيچيده در سال‌هاي اخير سازمان‌ها را مجاب به تخصصي شدن و افزايش تعاملات بين سازماني كرده است و با توجه به اينكه سازمان‌هاي مشاركت‌كننده براي اجراي فعاليت‌هاي خود نياز به استفاده از دانش و اطلاعات ديگر سازمان‌هاي مشاركت‌كننده دارند، اشتراك‌گذاري دانش برون‌سازماني از اهميت بالايي برخوردار است. لذا. هدف از پژوهش حاضر، ارائه مدل اشتراك‌گذاري دانش بين سازمان‌هاي خيريه است كه براي تحقق اين هدف، مطالعات كتابخانه‌اي و پرسشنامه‌اي انجام گرفت و براي استخراج عوامل، 72 مقاله بررسي شد و 21 عامل براي اشتراك‌گذاري دانش بين سازماني شناسايي شد كه پس از انجام كدگذاري در اكسل درمجموع 14 عامل به دست آمد و اين 14 عوامل در قالب پرسشنامه در اختيار 10 نفر خبره قرار گرفت كه 70% آن‌ها، خبرگان سازمان خيريه بودند( درواقع مطالعه موردي ما سازمان خيريه است كه به‌عنوان سازمان بالغ ، در جهت گردهمايي و ايجاد شبكه اجتماعي از افراد كارآمد سازمان‌هاي موفق، سعي دارد دانش و اندوخته‌هاي خود را با سازمان‌هايي كه ازنظر توسعه و رونق و شكوفايي، عملكرد پاييني دارند، به اشتراك بگذارد و نحوه اشتراك‌گذاري در زمره كار ما قرار دارد) و 30% باقيمانده، از نويسندگان مقالات مرتبط با موضوع، گردآوري‌شده‌اند.. پس از توزيع و گردآوري پرسشنامه به‌صورت الكترونيكي، روايي محتوا آن با استفاده از شاخص‌هاي CVR ، CVI و ميانگين قضاوت خبرگان بررسي شد و پس از انجام روايي محتوا 2 عامل حذف شدند و روايي محتوايي آن تائيد گرديد . براي رتبه‌بندي عوامل از آزمون فريدمن در نرم‌افزار SPSS استفاده شد و نتايج آزمون حاكي از آن بود كه از ميان عوامل (اعتماد، ساختار سازماني، ابزارها و فناوري‌ها، شباهت بين سازماني ، رهبري و مديريت، قصد تسهيم دانش، قابليت جذب دانش، انگيزه، هنجارهاي ذهني، فرهنگ‌سازماني، ديدگاه و نگرش‌ها و از دست دادن قدرت دانش) بنا به نظريه خبرگان، اعتماد در رتبه نخست و شباهت بين سازماني در رتبه آخر عوامل قرار گرفتند