پيش‌بيني فرسودگي شغلي كاركنان مؤسسات خيريه دولتي و خصوصي شهر شيراز بر اساس پنج عامل بزرگ شخصيت

كاركنان مؤسسات خيريه، اغلب شاهد مشكلات، آسيب‌ها، درد و رنج و تألمات روحي مددجويان هستند كه اين موضوع باعث مي‌شود، اغلب اين كاركنان، به‌ويژه آن دسته از كاركناني كه در سطح عملياتي مشغول به خدمات‌رساني هستند، تحت تأثير اين عوامل فشارزا قرار گرفته و مستعد فرسودگي شغلي باشند. ويژگي‌هاي شخصيتي افراد چگونگي واكنش آنان به عوامل فشارزا را تحت تأثير قرار مي‌دهد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني فرسودگي شغلي كاركنان مؤسسات خيريه دولتي و خصوصي بر اساس پنج عامل بزرگ شخصيت انجام شد. بدين منظور 133 نفر از كاركنان (57 نفر غير دولتي، 12 نفر سازمان بهزيستي و 64 نفر كميته‌ي امداد امام خميني (ره)) به‌صورت تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند و نسخه 25 گويه‌اي پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيت (گلدبرگ، 1999) به همراه مقياس 22 گويه‌اي فرسودگي شغلي ماسلاچ (1986) را تكميل كردند. تجزيه‌وتحليل داده‌‌ها با استفاده از رگرسيون چندگانه حاكي از آن بود كه از بين پنج عامل بزرگ شخصيت، ابعاد توافق‌پذيري، وظيفه‌مداري، روان‌رنجوري و گشودگي نسبت به تجربه، پيش‌بين‌هاي معني‌داري براي فرسودگي شغلي هستند. توافق‌پذيري و وظيفه‌مداري، با كاهش در ميزان فرسودگي شغلي و روان‌رنجوري و گشودگي نسبت به تجربه، با افزايش در ميزان فرسودگي شغلي همراه بود. يافته‌هاي پژوهش مؤيد آن است كه عوامل شخصيتي مي‌توانند، چگونگي واكنش كاركنان مؤسسات خيريه در مواجهه با فشارزاهاي شغلي را پيش‌بيني كنند. بنابراين ارزيابي ويژگي‌هاي شخصيتي افراد، مي‌تواند در زمينه‌ي جذب كاركنان، گمارش آنان در بخش‌هاي مختلف سازمان و نيز فراهم كردن اقدامات مراقبتي براي كاركنان در معرض آسيب،‌ سودمند باشد.