ارتباط بينامتني سروده‌هاي قاصد و حافظ

در اين جستار تلاش بر آن است تا پس از طرح مباني نظري بينامتنيت و شرح اندكي از زندگي حاجي بكر آقاي حويزي متخلص به قاصد، شاعر فارسي‌گوي كرد عراقي، پيوند و ارتباط غزليات وي با سروده‌هاي حافظ شيرين‌سخن به شيوة توصيفي- تحليلي و بر مبناي نظرية بينامتنيت بررسي و تحليل شود. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه سبك غزل‌هاي قاصد را شايد بتوان به دو دستة مستقل و بينامتني يا مكالمۀ بيناد تقسيم نمود. سبك مستقل و به عبارتي ديگر سبك خودانگيختة قاصد در غزل‌هاي فراواني از وي مشهود است. سبكي كه با وجود داشتن ويژگي‌هاي امروزي به شيوة عراقي هم متمايل است و در اين شيوه قاصد با داشتن پشتوانه‌هاي فرهنگي و تجربي خويش با خواجة شيراز و ديگر بزرگان ادب پارسي همنوا مي‌شود. در سبك مكالمة بيناد يا بينامتني گرايش وافر صوري و محتوايي وي را به كلام حافظ مي‌توان ديد. در ديوان قاصد حضور و كاربست متن و شعر حافظ به صورت سه مقولة بينامتنيت صريح و اعلام شده، بينامتنيت غيرصريح و پنهان‌شده و بينامتنيت ضمني است.