بررسي بازتاب نمادهاي اسطوره‌اي در اشعار احمد شاملو و شيركو بي‌كس

«شيركو بي كس» يكي از شاعران سرشناس ادبيات معاصر كردي است. وي يكي از كساني بود كه به همراه چند تن از اديبان كرد با انتشار «روانگه» در جهت پايه‌گذاري و نشو و نماي شعر نو كردي بسترسازي كردند. بي كس شاعري بود كه مسايل اجتماعي، فقر فرهنگي و اقتصادي جامعه‌ي كرد را در آينه‌ي اشعار خود منعكس نموده است، به ويژه مبارزات كردها با رژيم قبلي، يكي از موضوعاتي بوده كه بسامد زيادي از فضاي فكري، احساس و عواطف وي را به خود اختصاص داده است. بي كس از كساني بوده كه نيم نگاهي به روزگار ديرين تاريخ بشريت هم داشته و در شعر خود از نشانه‌ها و نمادهاي اساطيري سود جسته است. وي براي غني كردن شعر خود و تشويق و ترغيب مبارزان و جوانان، در اشعار و نوشته‌هايش از اسطورهاي بومي و ديگر ملت‌ها استفاده نموده است. همچنين احمد شاملو يكي از برجسته ترين شاعران ادبيات معاصر ايران است كه با شعر منثور شاملويي ماندگاري خود در عرصۀ ادبيات فارسي را تضمين كرده است. شاملو شاعري است كه در خدمت مردم بود و شعرش خواست‌هاي اجتماعي و سياسي مردم و بيان دردهاي مردم است. شاملو براي بازنمايي مسايل مردم از نمادها، به ويژه نمادهاي اسطوره‌اي، بهرۀ زيادي برده است. نمادهاي اسطوره‌اي هم به شعر شاملو عمق بخشيده و بين گذشته و حال پيوند برقرار كرده و شعرش را ادبي‌تر گردانيده است؛ همچني شاملو به كمك اين اسطوره ها توانسته است با توجه به فضاي خفقان حاكم بر جامعه، با شيوه‌اي غيرمستقيم و هنري بهتر از دردهاي مردم و مشكلات آنان بگويد. وي در اين راستا گاه از اساطير ايراني بهره برده است و گاه اساطير جهاني و ملت‌هاي ديگر را در شعرش به كار گرفته است. در اين پژوهش سعي بر آن است كه بازتاب نمادهاي اسطوره‌اي در شعر احمد شاملو و شيركو بي كس بررسي گردد و با مقايسه اين دو شاعر و بيان تفاوت‌ها و شباهت هايشان، ميزان تأثير و تأثر شيركو بي كس از ادبيات فارسي به ويژه شاملو بيان شود.