بررسي تاثيرات بعد معناجويي انسان در خلق معناي مكان ( نمونه موردي: خيابان انقلاب در محدوده ميدان انقلاب تا چهار راه وليعصر)

انسان موجودی پیچیده است كه دارای انگیزش های مادی، روحی و معنوی گوناگون و متفاوت می باشد كه هدایت كننده و سازمان دهنده ادراك، شناخت و یا رفتار هدفمند آدمی است. یكی از ریشه دارترین این انگیزش ها، معناجویی است. «معنا جویی» عبارت از تلاش انسان جهت دست یابی به بهترین معنای ممكن برای وجود اوست. معنا می تواند از راه های گوناگون، یعنی از طریق ارزش های خلاق، ارزش های تجربی، و ارزش های نگرشی تحقق یابد. پژوهش حاضر نشان داده است، ارزش های خلاق، ارزش های تجربی و ارزش های نگرشی بر شكل گیری معنا موثراند. تحقیق پیش رو به شیوه آمیخته (كیفی كمی) انجام پذیرفته و از منظر هدف تحقیق، از نوع تحقیقات كاربردی می باشد. ساختار تحقیق حاضر از دو بخش مطالعات اسنادی و مطالعات موردی تشكیل شده است. در بخش مطالعه موردی معیار های بعد معناجویی در شكل گیری معنای مكان در فضای شهری مورد مطالعه به روش مصاحبه های ژرفكاوانه مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در این پژوهش 65 نفر از استفاده كنندگان از فضا مورد مصاحبه قرار گرفته اند. نتایج تحلیل محتوا نشان میدهد؛ از میان این ارزشها، ارزش های تجربی در شكلگیری معنای محیط حائز اهمیت بیشتر است. در زمینه ارزش های تجربی می توان گفت معنای مكان به عنوان سمبل هایی از ارتقاء معنای زندگی، اهمیت می یابد. پس از آن ارزش های نگرشی اهمیت بیشتری دارند. هر فرد در زندگی شخصی و اجتماعی خود با رنج ها و سختی هایی روبه روست كه برای وی ارزشمند است.