بررسي تطبيقي سبك‌شناسانه‌ي قصيده ھەڵۆ سواره ايلخاني زاده و النسرِ عمر ابوريشه

تمثيل در گذشته و حال نقش مهمي را در ادبيات آموزشي ايفا كرده است و شاعران و نويسندگان بسياري براي بيان هدف خود از آن بهره برده اند. دو داستانِ النسر سروده شاعر سوري عمر ابوريشه و ھەڵۆ سروده ي شاعر كُرد سواره ايلخاني زاده از جمله شعرهاي تمثيلي هستند. هر دو عنوان النسر و ھەڵۆ به معني عقاب است. دو قصيده از نظر شكل و محتوي، داراي ويژگي هاي مشتركي اند؛ در مقابل ويژگي هاي منحصر به خود را دارند كه اين امر زمينه را براي سبك شناسي تطبيقي فراهم كرده است. سبك شناسي تطبيقي لايه اي، سهم و نقش هر بخش از زبان را در شكل گيري سبك هر فرد به روشني نشان مي دهد. اين مقاله براي آشنايي با سبك دو شاعر در قصيده هاي مذكور مي كوشد تا آنها آن را در سه لايه ي سبك شناسي آوايي، ساختاري يا نحوي و بلاغي مورد كاوش قرار دهد و با هم مقايسه و تطبيق كند. از جمله ي نتايج به دست آمده مي توان به اشتراك بسيار در لايه ي نحوي و بلاغي اشاره كرد. روش تحقيق در اين پژوهش نيز توصيفي ـ تحليلي است.