سازمان‌هاي يادگيرنده در ساختارهاي صنعتي

پيتر سنگه به سال 1990 در كتاب پنجمين فرمان ، اصول موفقيت در رهبري سازماني را با بكارگيري تئوري جديدتري مطرح نمود كه ماندگاري بالايي از خود نشان داده است. نظريه او نه تنها قابليت اجراء در كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه را داراست بلكه تئوري يادگيري از ديدگاه سنگه مي تواند در تمامي فعاليت هاي انساني در قالب ساختارهاي اداري، صنعتي، تجاري، دولتي، خصوصي، و آموزشي بكار گرفته شود و با خلق استراتژي ها و ساختارهاي مناسب به ارتقاي يادگيري سازماني ياري رساند. سازمانهاي يادگيرنده توانائي هاي چشمگيري در ايجاد، كسب، و تبادل دانش ايفاء مي كنند. بعبارت ديگر اعضاي سازمان يادگيرنده بصورت تيمي و با تمام قدرت برنامه هاي يادگيري را پيش برده و مدام در حال ارتقاي كيفي خود و سازمان مي باشند. براي ارزيابي ميزان يادگيرنده بودن سازمان مورد بررسي، مدلهاي مختلفي از جمله كاربردي‌ترين آنها، مدل INVEST پيشنهاد شده است. در اين مقاله مروري كوتاه بر تعريف سازمان يادگيرنده خواهيم داشت، سپس مدل ارزيابي INVEST را از نظر گذرانده، و ميزان يادگيرنده بودن قديمي‌ترين كارخانه صنعتي شمال غرب ايران را تحليل خواهيم نمود. همچنين مروري بر سبك رهبري سازمان از ديدگاه رهبري تغييرگرا، تحولگرا، و ساختار سازماني داشته و در كارخانه مورد تحقيق به كنكاش آنها خواهيم پرداخت. در تحقيق حاضر براي گردآوري، تجزيه و تحليل، و نتيجه گيري از روش مطالعه موردي مدد جسته ايم.