بررسي اثر نوع هم زدن محيط كشت بر رشد اسپيرولينا پالتنسيس

كشت ميكروارگانيسم ها در محيط هاي مايع به داليل مختلف نياز به هم زدن دارد. اين شرايط براي ميكروارگانيسم هاي فوتوسنتز كننده كه به جذب نور نياز دارند اهميت بيش تري دارد تا سلول ها به حالت سوسپانسيون باقي بمانند و از ته نشيني آن ها جلوگيري شود. اما از طرفي هم زدن با تنش و استرس بر سلول ها همراه است و بر توليد زيست توده تاثير منفي دارد. يكي از راه ها در كاهش تنش، به كارگيري روش هاي مناسب تر در هم زدن محيط كشت است. همچنين براي كاهش تنش، بكارگيري مواد شيميايي افزودني به محيط كشت به كاررفته است. نياز به يافتن سامانه ي كشت با تنش كم تر، انگيزه اين پژوهش است و چالش هم زدن با چرخش ظرف كشت و هوادهي بررسي و مقايسه شده است. رشد و توليد زيست توده اسپيرولينا در جند محيط كشت، در شرايط هم زدن با هوا و با چرخش ظرف كشت بررسي شد. در هم زدن با چرخش ظرف كشت، در همه ي محيط هاي كشت به استثناي محيط كشت نمك دريا، در مدت زمان كمتري به باالترين ميزان رشد و زيست توده رسيدند. در مورد ميزان رشد اسپيرولينا در آب دريا نتيجه برعكس بود يعني بيشترين ميزان رشد در هم زدن با هوا به دست آمد. نتايج اين مطالعه به درك بيش تر پاسخ اسپيرولينا به اثر همزمان نوع محيط كشت و هم زدن كمك مي كند. داده هاي آزمايش ها معلوم كردكه هم زدن با چرخش محيط كشت براي توليد بيشتر اسپيرولينا از هم زدن با هوا مناسب تر است. همچنين ميزان دورهم زدن بايد در حد مشخص و بهينه اي باشد. از آنجاكه كشت در مقياس صنعتي در حوضچه هايي با سيستم هم زدن با پدال انجام مي شود با اطالعات به دست آمده از دور همزن و ميزان هواي وارد شده به محيط مي توان دور مناسب پدال در حوضچه ها را بدون آنكه آسيبي به رشته هاي اسپيرولينا وارد نمايد ارزيابي نمود.