ارزيابي برخي صفات فيزيولوژيكي گياه ذرت تلقيح شده با قارچ هاي گلوموس موسه و پيريفورموسپورا اينديكا

به منظور بررسي برهمكنش قارچ هاي شبه ميكوريز پيريفورموسپورا اينديكا و ميكوريز گلوموس موسه بر بهبود رطوبت نسبي آب برگ و نشت الكتروليتي در ذرت (رقم سينگل كراس 704) در سطوح مختلف آبياري و فسفر، پژوهشي مزرعه اي در سال 1394 در دو منطقه قراخيل (قائم شهر) و بايع كلا (نكا) به صورت اسپليت فاكتوريل در سه تكرار انجام گرفت. روش هاي مختلف آبياري در سه سطح (آبياري كامل، 75 و 50 درصد نياز آبي گياه) در كرت هاي اصلي و چهار سطح تلقيح (بدون تلقيح، تلقيح با قارچ ميكوريز، تلقيح با قارچ شبه ميكوريز و تلقيح همزمان دو قارچ) به همراه سه سطح كود فسفره (عدم مصرف، 50 و 100 درصد مورد نياز) در كرت هاي فرعي قرار گرفتند. مطابق نتايج، با اعمال تيمارهاي كم آبياري ميزان رطوبت نسبي آب برگ در مقايسه با تيمار آبياري كامل به طور معني داري در هر دو ايستگاه كاهش يافت. در حالي كه ميزان نشت الكتروليت در اين شرايط افزايش يافت. تلقيح با قارچ هاي پيريفورموسپورا اينديكا و گلوموس موسه نيز موجب كاهش غيرمعني دار نشت الكتروليت و افزايش غيرمعني دار محتوي نسبي آب برگ گرديد. در مجموع، نتايج بيانگر عدم اثربخشي مطلوب اين قارچ ها در كاهش اثرات مضر تنش كم آبي روي رطوبت نسبي آب برگ و نشت الكتروليتي بود.