بررسي پايداري شاخص كلروفيل ژنوتيپ هاي نخود تحت تنش شوري

تنش شوري يك عامل غيرزنده و مهم محدود كننده توليد گياهان زراعي است. با توجه به گسترش روز افزون شوري در كشور، شناسايي ژنوتيپ هاي متحمل به شوري در گياهان زراعي از جمله نخود در مناطقي كه شوري بالايي دارند از اهميت ويژه اي برخوردار است. اين آزمايش به صورت گلداني در گلخانه دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه محقق اردبيلي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك كامل تصادفي در 3 تكرار انجام شد. فاكتور اول: 19 ژنوتيپ نخود و فاكتور دوم تنش شوري شامل 3 سطح (شاهد، 05/0 و 1/0 ميلي مولار نمك كلريد سديم) بودند. نتايج اين پژوهش نشان داد سطوح شوري سبب كاهش شاخص كلروفيل در نخود شد. در بين ژنوتيپ هاي مورد بررسي بالاترين شاخص كلروفيل در ژنوتيپ 1 بدست آمد و كمترين نيز در ژنوتيپ 19 مشاهده شد. در اثر متقابل شوري و ژنوتيپ هاي نخود نيز مشاهده شد ژنوتيپ 11 بالاترين شاخص كلروفيل را داشت. كمترين شاخص كلروفيل در نخود نيز مربوط به ژنوتيپ هاي17 و 19 بودند. نتايج اين پژوهش نشان داد كه از بين ژنوتيپ هاي مورد بررسي، ژنوتيپ 1 مستعد كشت در مناطق با شوري بالاست.