تاثير پرايمينگ بذر گندم با محلول هاي حاوي آهن بر شاخص هاي استقرار و جوانه زني ارقام آبي و ديم گندم

گندم يك گياه زراعي ضروري براي 35 درصد جمعيت جهان بوده و با توجه به وسعت زمينهاي زير كشت آن در دنيا بيشترين كالري و پروتئين را نسبت به گياهان ديگر تامين مي كند. پايين بودن زيست فرآهمي عنصر ريزمغذي آهن در خاك هاي آهكي باعث عدم انتقال كافي آن به اندام هوايي اكثر محصولات زراعي به ويژه گندم شده و در نتيجه بذور توليدي به درجاتي دچار كمبود آهن مي شوند. يكي از روش هايي كه مي تواند به غني شدن بذر گندم كمك نمايد پرايمينگ آن توسط محلول هاي حاوي آهن قبل از كاشت مي باشد. بدين منظور، تاثير منابع و مقادير كودهاي حاوي آهن شامل نانو اكسيد آهن (0، 5/2، 5 و 7 ميلي مولار آهن)، سولفات آهن و كلرايد آهن (0، 5، 10 و 15 ميلي مولار آهن) بر شاخص هاي جوانه زني دو رقم گندم ديم و آبي در قالب طرح كاملا تصادفي در چهار تكرار انجام شد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد تيمار پرايم با نانو ذرات اكسيد آهن باعث افزايش معني دار رشد ريشه چه و ساقه چه در هر دو رقم گندم نسبت به تيمار شاهد شد، همچنين بعد ازآن، سولفات آهن تاثير بهتري بر عملكرد وزن تر و خشك ريشه چه و ساقه چه داشت. تيمار پرايم با نانو ذرات اكسيد آهن در غلظت 5 بالاترين سطح معني داري را به خود اختصاص داد و افزايش غلظت نانوذرات اكسيد آهن (غلظت 7 ميلي گرم بر ليتر) تاثير معني داري بر عملكرد نداشت و در برخي موارد باعث كاهش عملكرد شد. از بين دو رقم گندم نيز ديم باران نسبت به ميهن آبي عملكرد بهتري از خود نشان داده است.