ارائه چارچوبي براي شناسايي عوامل مؤثر بر دستگاه فكري كارآفرينانه

Introducing a conceptual framework for entrepreneurial mindset

يكي از سؤالات كليدي در پژوهش‌هاي كارآفريني اين است كه چرا بعضي از افراد فرصت‌ها را بهتر شناسايي مي‌كنند و ديگران قادر به انجام چنين كاري نيستند؛ به عبارت ديگر، چگونه كارآفرينان قادر به تركيب منابع موجود و جديد در يك راه نوآورانه با توجه به پويايي و ابهام محيط‌هاي پيچيده هستند. از منظر شناختي، پاسخ به اين سؤال در قالب مفهوم دستگاه فكري كارآفرينانه نمود پيدا مي‌كند كه به عنوان راه تفكري سازگار براي تصميم‌گيري در محيط‌هاي پيچيده، نامشخص و پويا شناخته مي‌شود. ويژگي مهم دستگاه‌هاي فكري كارآفرينانه اين است كه در تعامل افراد (كارآفرينان) با محيط تغيير مي‌يابند و توسعه پيدا مي‌كنند. در نتيجه، دستگاه فكري بر فعاليت‌هاي كارآفرينانه افراد تأثير گذاشته و از آن‌ها نيز تأثير مي‌پذيرد. به گفته انديشمندان، كارآفرينان نسبت به فرصت‌هاي جديد هوشيار هستند، اما همه آن‌ها، فرصت‌ها را در يك زمان دنبال نمي‌كنند. در عوض، آن‌ها از منابع كمياب خود آگاه هستند و به‌شدت بر روي آن دسته از پروژه‌هايي كه با استراتژي‌شان هماهنگ است تمركز مي‌كنند و سعي مي‌كنند بالاترين بازده را از پياده‌سازي اين پروژه‌ها به دست آورند و اين مقوله مستلزم آن است كه از فرصت‌ها به بهترين نحو بهره‌برداري نمايند. براي رسيدن به اين هدف، آن‌ها از شبكه‌هاي اجتماعي داخلي و خارجي خود نيز استفاده مي‌كنند. اين مطالعه قصد دارد از يك‌سو به بررسي ويژگي‌هاي دستگاه فكري كارآفرينانه پرداخته و از سويي ديگر عوامل مؤثر بر ايجاد چنين دستگاه فكري را شناسايي نمايد. اين مقاله با بررسي ادبيات موجود مرتبط با دستگاه فكري كارآفرينانه و همچنين ويژگي‌هاي مؤثر بر موفقيت و ايجاد فعاليت‌هاي كارآفرينانه، فاكتورهايي را شناسايي كرده و با ارائه يك چارچوب مفهومي، آنها را طبقه بندي كرده است.