استات: حد واسط بهبود دهنده تحمل به شوري در توت فرنگي

تغيير در الگوي تغذيه اي گياهان، علاوه بر انتخاب ارقام متحمل به شوري، از ديگر راهكارهاي مناسب جهت افزايش در عملكرد محصولات در كشت هاي گلخانه اي مي باشد. استات به عنوان يك حد واسط مناسب جهت افزايش تحمل به تنش شوري در توت فرنگي مي تواند مورد بررسي قرار گيرد. بدين منظور، جهت ارزيابي بهبود تحمل به تنش شوري به واسطه حضور استات، نشاهاي توت فرنگي در مرجله 6-5 برگي در معرض تيمارهاي مختلف از قبيل شاهد، شوري (كلريد سديم 40 ميلي مولار)، شوري + آمونيوم استات (1/0 ميلي مولار)، شوري، + آمونيوم استات (1 ميلي مولار)، استيك اسيد (0.1 ميلي مولار) + شوري و آمونيوم كربنات + شوري، در شرايط هيدروپونيك به مدت 3 ماه قرار گرفتند. تنش شوري باعث كاهش تعداد گل آذين در هر بوته توت فرنگي شد. بيشترين و كمترين گل آذين به ترتيب در تيمار شاهد و شوري 40 ميلي مولار مشاهده شد. همچنين بيشترين تعداد گل آذين در تيمار آمونيوم استات (1 ميلي مولار) + شوري مشاهده شد كه تفاوت معني داري با تيمار شاهد نداشت. همچنين بيشترين ميزان تعداد گل در هر گل آذين نيز در تيمار شاهد مشاهده شد كه البته تفاوت معني داري با تيمارهاي استات نداشتند. تنش شوري باعث كاهش وزن ميوه اوليه (41/10 گرم) شد، ولي تنش شوري همراه با آمونيوم استات 1/0 ميلي مولار باعث شد اين ميزان وزن ميوه در مقايسه با تيمار شاهد كمتر كاهش پيدا كند (39/16 گرم). عملكرد ميوه در بوته نيز با تنش شوري به ميزان 68 درصد نسبت به تيمار شاهد كاهش يافت، در حالي كه در تيمار آمونيوم استات 1 ميلي مولار اين كاهش به ميزان 47 درصد بود. همچنين ميزان ويتامين ث در اثر تنش شوري و تيمارهاي مختلف استات تغيير معني داري با تيمار شاهد نداشت. از اين رو تيمار آمونيوم استات در غلظت هاي 1 و 0.1 ميلي مولار، مي-تواند به عنوان يك تركيب مناسب جهت بهبود ويژگي هاي رويشي و زايشي و عملكرد توت فرنگي در شرايط شوري باشد.