تأثير شعاير شيعي سكه‌هاي انقلابي عباسي بر روي مأمون، در ضرب سكه‌هاي ولايت‌عهدي امام رضا (عليه‌السلام)

سكه، سندي مكتوب و معتبر است، سكه در طول تاريخ علاوه بر نقش اصلي‌اش كه تسهيل داد و ستدها بوده، ابزاري تبليغاتي در دست حكومت‌ها نيز بوده است. سكه‌ها نمودار فرهنگ و زبان، خط و وضعيت سياسي، اجتماعي، اقتصادي و مذهبي مردم در هر ناحيه هستند و اطلاعات ارزش‌مندي را در اختيار تاريخ‌نگاران و پژوهش‌گران قرار مي‌دهند كه به كشف برخي مطالب مهم تاريخ كمك مي‌نمايد. پژوهش حاضر با بهره‌گيري از روش توصيفي _ تحليلي و ابزار گرد‌آوري اطلاعات اسنادي، ضمن معرفي سكه‌هاي انقلابي عباسان و سكه‌هاي ولايت‌عهدي به تحليل و بررسي تأثير شعاير بر روي مأمون در ضرب سكه‌هاي ولايت‌عهدي پرداخته شده و سپس به ذكر دلايل ضرب سكه‌ها پس از شهادت امام رضا (ع) پرداخته شده است. نتيجه پژوهش بيانگر آن است كه مأمون كه دولت عباسي را در خطر انقراض مي‌‌ديد و براي اثبات مشروعيت حكومت خود، و براي جلوگيري از قيام‌هاي علويان تصميم گرفت امام را به بهانة ولايت‌عهدي و كنترل او به مرو بياورد و براي رسيدن به اين ايده متوصل به مفهوم آيه 23 سوره شوري گشته و بار ديگر شعار «الرضا من آل محّمد» را زنده كرده و او با واگذاري ولايت‌عهدي به يكي از علويان، از آنها بخواهد اگر واقعاً طالب ادامه حكومت در نسل عباسيان هستند، از مخالفت‌هاي خود دست بر‌دارند و به مأمون ملحق شوند. دليل ضرب سكه‌ها بعد از شهات امام (ع) را مي‌توان نيز استفاده از قالب‌ها ساخته شده و جلوگيري از قيام‌ها در شهر‌هاي شيعه نشين و همچنان علاقه‏ي خود را به آن حضرت نشان دهد.