مطالعه و شناخت ويژگي هاي بصري نقوش سفال هاي دوره ايلاميان بر اساس سفال هاي محوطه هاي شوش، سيلك، شهر سوخته

سفالينه‎ ‎هاي مربوط به 4 هزار سال قبل از ميلاد دوره ايلام جلوه‎ ‎گاه فرهنگ، هنر و افكار انسان‎ ‎هاي آن روزگار است. اين پژوهش با هدف ‏شناخت دقيق تر اين سفالينه ها، سبك بصري عمومي نقوش و طرح اندازي هاي روي سفال هاي سه محوطه مهم شوش، سيلك و ‏شهرسوخته و همچنين تفاوت هاي ظريف‎ ‎بين آن ها، به گونه روش مند بررسي و تحليل شده است. پژوهش از نوع توصيفي ـ تحليلي با ‏روش تحليل كمّي و كيفي و روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي است. با توجه به تعريف اصطلاح سبك و بر مبناي اصول و مباني ‏هنرهاي تجسمي، ويژگي هايي مانند نوع موضوعات، تعداد و تنوع عناصر بصري و ميزان استفاده از خطوط منحني، ميزان سطح منقوش و ‏ميزان پيچيدگي و طبيعت گرايي در نمونه هاي تصويري منتخب از سه محوطه، ابتدا با سنجش كمّي شناسايي و سپس تحليل شده است. بر ‏پايه نتايج نهايي، سبك بصري سفالينه هاي ايلام در مرحله گذار از سبك هندسي به طبيعت گرايي و از سادگي به پيچيدگي بوده و مي توان ‏آن را سبكي مبتني بر تزيينات ساده رو به پيچيدگي و معطوف به تزيين هندسي و حيواني در كنار نقوش انساني و با توجه كم به فرم ‏هاي گياهي و مبتني بر گزينش و نماد پردازي توصيف نمود. نوعي همانندي و همبستگي و رشد‎ ‎يافتگي هنري در طرح‎ ‎هاي شوش و ‏سيلك است مشاهده مي شود در حالي كه سفالينه هاي محوطه شهر سوخته در ويژگي‎ ‎هايي مانند استفاده بيشتر از بخش بندي هاي افقي ‏و قرار دادن نقش اصلي در ميانه ارتفاع سفالينه ها متمايز از دو محوطه ديگر است. ‏