ايل راه هاي فارس پل ارتباطي مسير دريايي به مسير زميني شاهراه خراسان (راه ابريشم)

يكي از مهمترين راه هاي دنياي كهن راه تجارت بين شرق و غرب است كه به دليل اهميت تجارت ابريشم خاور به باختر در دوران معاصر (از سال 1877) بين پژوهشگران به راه ابريشم شهرت يافته است. اين مسير نه تنها اهميت تجاري بلكه سياسي و نظامي نيز داشته است. در كتاب هاي تاريخ و جغرافياي تاريخي، جاده خراسان بزرگ يا شاهراه خراسان بزرگ به بخشي از اين راه كه از ايران فرهنگي گذر مي كند نام نهاده اند. راهي كه پژوهشگران معاصر از آن به عنوان راه ابريشم نام مي برند چند مسير به موازات همديگر است كه شبكه اي از راه هاي فرعي نيز به آن متصل بوده است. مهمترين فرضيه در اين مقاله آن است كه ايل راه ها و مسير هاي ارتباطي در فارس كه شواهد باستان شناختي آن در مسيرهاي كوهستاني از جمله بقاياي پل ها و راه هاي سنگ فرش همچنان موجود است، حلقه ارتباطي مسير خاوري ـ باختري دريايي را به مسير زميني شاهراه خراسان بزرگ در شمال فلات ايران پيوند مي دهد. بيشتر ايل راه ها و مسيرهايي كه كوچ نشين ها امروزه مي پيمايند تا از ييلاق به قشلاق و بلعكس بروند، همان راه هايي است كه انسان هزاران سال براي گذر از كوه ها از آن مي گذشته است. گرچه امروزه با پيشرفت تكنولوژي و صنايع در مناطق كوهستاني با بريدن كوه ها با ماشين آلات راه سازي مدرن، ايجاد پل هاي بتوني بزرگ و احداث تونل ها مسير هاي جديدي را گشوده اند؛ اما در بيشتر مسيرها تنها راه چاره گذر از يك رشته كوه، عبور از تنگه هاي طبيعي و ايل راه هاي باستاني است. از اهداف اصلي اين پژوهش مي توان به شناخت ايل راه ها و اهميت آنها در شبكه راه هاي ارتباطي جنوب ايران به عنوان حلقه اتصال مسير دريايي به زميني شاهراه خراسان بزرگ يا همان مسير امروزي راه ابريشم نام برد.