معماري بناهاي آرامگاهي لرستان در دوره سلجوقيان

جستار حاضر تلاش دارد كه با نگاهي نو و با رهيافتي علمي به بررسي بناهاي آرامگاهي برجاي مانده از دوران سلجوقيان در لرستان دست يازد. از آنجا كه پژوهش هاي انجام گرفته در اين زمينه كم و به صورت گزارش هاي جسته گريخته بوده و اطلاعات چنداني به علم ما نمي افزايد، بنابراين نياز به يك پژوهش منسجم در اين راستا خودنمايي مي كند. پژوهش انجام گرفته با هدف شناخت بيشتر معماري اين قوم در لرستان انجام گرفته است سوالات مورد نظر در اين مقاله در دو مورد خلاصه مي شود: آيا در معماري اين مقابر از مصالح بوم آورد استفاده شده است؟ سبك معماري مقابر در مكان¬هاي ديگر تكرار شده است؟ روش تحقيق به صورت ميداني و مطالعات توصيفي و كتابخانه اي انجام شده است. اين تحقيق بر آن است كه مقابر را نخست به صورت جداگانه تجزيه و تحليل و سپس بناهاي هم زمان اين سلسله را در پيوند با هم مقايسه نمايد. در معرفي بناها، محل قرارگيري، تاريخ شكل گيري، گونه شناسي، تزيينات به كار رفته و... بيان شده است. نتايج به دست آمده نشان از آن است كه در ساخت و سازهاي اين دوره نيز به مانند دوره هاي پيشين خود چند اصل به روشني پيداست، پيروي از روش ها و شيوه هاي معماري روزگاران كهن منطقه، بهره گيري منطقي از ساخت مايه ي بومي، همانندي و يكپارچگي شيوه هاي ساخت بناها، از مهمترين ويژگي هاي معماري آرامگاهي لرستان در اين دوران بوده است.