فرهنگ و زبان هاي باستاني؛ به مثابه ي دانش ميان رشته اي در پژوهش هاي باستان شناسي

باستان شناسي از زيرشاخه هاي علوم انساني است. علوم انساني براي كاربردي شدن نياز به پژوهش هاي ميان رشته اي دارد. از سوي ديگر باستان شناسي ماهيتاً دانشي است كه مي بايست از رهگذر پژوهش هاي ميان رشته اي به هدف خود كه بازسازي زندگي مردمان گذشته است نائل شود تا بتوان از نتيجه آن در رفع مشكلات جامعه حاضر بهره برداري كرد. به طور كلي فرهنگ و زبان هاي باستاني در دو حوزه ي زبان هاي باستاني شامل مورفولوژي، فونولوژي، بازسازي واژه و وام¬گيري واژگاني و فرهنگ كه مجموعه اي از مباحث شامل اساطير، اخلاق، سياست، اقتصاد و غيره است، اطلاعاتي فراهم مي سازد. مباحث فرهنگي با استفاده از روش تفسيري مانند هرمنوتيك، پديدارشناسي و تبارشناسي، اطلاعاتي در اختيار باستان شناس قرار مي دهد كه باستان شناس مي تواند از آن در تفسيرهاي داده هاي باستاني بهره برد. در پژوهش حاضر ميان رشته اي به مثابه ي يك روش قلمداد شده است و با طرح ريزي يك الگو، به باستان شناس دوره تاريخي ايده ي بهره برداري از اطلاعات فرهنگ و زبان هاي باستاني داده شده است. در پژوهش حاضر، مسائل اساسي اين است كه فرهنگ و زبان هاي باستاني در چه ابعادي مي تواند دانش لازم را براي مطالعات باستان شناسي فراهم نمايد؟ و باستان شناس دوره تاريخي چگونه مي تواند از اين اطلاعات بهره رداري كند؟ از اين رو، با استفاده از روش توصيفي، حوزه هايي كه فرهنگ و زبان هاي باستاني، اطلاعاتي فراهم مي سازد، توضيح داده شده است و از رهگذر روش تحليلي، نشان داده شده است كه چگونه در تفسير داده هاي باستاني مي توان از آن ها بهره برد. برآيند آشكار مي سازد كه فرهنگ و زبان هاي باستاني اطلاعاتي را در اختيار باستان شناس مي گذارد كه اصولاً از داده ها مادي غيرقابل استخراج است و چنين پژوهش هايي در باستان شناسي دوره تاريخي يك الزام علمي است.