راهكارهايي براي هدايت و تشويق استعدادهاي تحصيلي دانش‌آموزان در حوزۀ مطالعات تاريخي

يكي از اساسي‌ترين و در عين حال فرارترين عوامل در آموزش تاريخ، هدايت و تشويق استعدادهاي شاگردان مطرح است. بسياري از معلمان تاريخ از اينكه بيشتر وقت كلاس را صرف جلب هدايت دانش‌آموزان، چالش فرايند‌هاي فكري موجود آنها و ايجاد فضايي كنند كه در آن احتياط و انفعالي بودن، جاي خود را به هدايت و تفكر فعال و تبادل نظر در حوزۀ مطالعات تاريخي مي‌دهد، خرسندند؛ اما واقعيت‌هايي همچون تبليغات ايديولوژي ضد تاريخي، قرارندادن ضريب تاريخ در كنكور سراسري، تعصبات منفي كه نسبت به آيندۀ رشتۀ تاريخ هست، مانع بيشتر براي هدايت و تشويق شاگردان در حوزه مطالعات تاريخي است. همچنين سطحي‌نگري و عدم پرداختن به ضرورت تاريخ در مقاطع تحصيلي دانش‌آموزان و اهميت ندادن نهادها و ارگانهاي دولتي و خصوصي به فارغ‌التحصيلان تاريخ در مقطع عالي باعث دلسردي و نااميدي دانش‌آموزان در حوزه مطالعات تاريخي است. هدف از اين پژوهش، راهكارهايي براي هدايت و تشويق استعدادهاي تحصيلي دانش‌آموزان در حوزۀ مطالعات تاريخي است. اين پژوهش در پي پاسخ گويي به اين سوال اصلي است: چه راهكارهايي براي هدايت و تشويق دانش‌آموزان در حوزه مطالعات تاريخي وجود دارد؟ فرضيه اصلي بر اين است كه به كارگيري روش‌هاي متنوع تدريس تاريخ و اهميت دادن و علاقمند كردن دانش‌آموزان به تاريخ كشور خود در فرآيند هدايت و تشويق استعدادهاي تحصيلي دانش‌آموزان در حوزه مطالعات تاريخي مؤثر است. روش استفاده از اين پژوهش توصيفي و تحليلي است.