تاريخ اجتماعي و گرايش ‌دانش‌آموزان به درس تاريخ

تاريخ، هستي‌شناسي اجتماع و معرفت به هويت با شناخت گذشته خود است. ضرورت اين معرفت‌شناسي و چگونگي پرداختن به آن، مورخان را برآن داشت تا در عصر كنوني به تمام زواياي اجتماع بپردازند. اهميت اين موضوع چنان است كه در جامعه‌هاي مدرن، توجه به تاريخ اجتماعي از جمله مهم‌‌‌‌ترين رويكردهاي آموزشي درس تاريخ است. حال در ايران با قدمت تاريخي كهن، چگونگي پرداختن به تاريخ و علاقه‌مندسازي ‌دانش‌آموزان به عنوان سازندگان آينده ايران اهميت بسيار دارد. در اين راستا، ديدگاههاي ‌‌كتاب‌هاي آموزشي، اعم از سياسي يا اجتماعي، نوع نگرش معلم تاريخ به درس خود و شيوه تدريس، همگي بر ميزان علاقه‌مندسازي ‌دانش‌آموزان به‌خصوص در رشته‌هاي غيرعلوم انساني تأثير زيادي دارد. در اين راستا بيان راهكارهايي جهت ايجاد انگيزه در اين طيف از ‌دانش‌آموزان با تكيه بر تاريخ اجتماعي، از جمله دستاوردهاي اين مقاله است. تاريخ اجتماعي برخلاف تاريخ سياسي، بيان كنش‌هاي طبقات پايين اجتماع در تاريخ است كه بيان آن موجب علاقه‌مندي مردم جهت دانستن نقش خود در تاريخ مي‌شود. از آن‌جايي‌كه اين امر شامل ‌دانش‌آموزان نيز هست؛ بنابراين، در اين مقاله سعي شده تا هنگام تدريس تاريخ معاصر ايران؛ نقبي بر تاريخ اجتماعي بزند. بيان نقش مردم در تحولات تاريخ معاصر، چگونگي زندگي ايشان اعم از فرايند امر آموزش، نوع پوشش و خوراك، چگونگي روابط اجتماعي، تمركز بر زندگي بانوان ايراني و غيره موجب علاقه‌مندي دانش‌آموز به درس تاريخ شده است. نتيجه اين علاقه به صورت تشكيل نمايشگاه، برگزاري مناسبت‌هاي تاريخي، تحقيق و پژوهش‌هاي تاريخي و تداوم مطالعه تاريخ حتي پس از پايان يافتن سال‌هاي تحصيلي توسط ‌دانش‌آموزان غيرعلوم انساني نمايانده شده است.