بررسي متغيرهاي تاثير گذار فيزيكي و شيميايي بر كيفيت و كميت آب شرب 19 چاه در طي بازه زماني 3 سال در غرب استان تهران با كاربرد سنجش از دور

در گستره مورد مطالعه، آمار مربوط به تعداد 19 چاه براي بازه زماني سالهاي 89، 90 و 91 گردآوري شده است. اين آمار شامل نتايج آزمايشهاي فيزيكي و شيميايي آب، كاتيونها، آنيونها و ديگر متغيرهاي تاثير گذار كيفي و كمي آب شرب مي باشد. بدين منظور ابتدا با مشخص نمودن محدوده استاندارد موجود براي مشخصه هاي آب شرب، وضعيت نمونه ها از ديدگاه هاي مختلف، مورد ارزيابي واقع شده است. پس از آن با مدل سازي آمارهاي كمي و كيفي آب در نرم افزار ArcGIS، نقشه هاي مربوط به تغييرات هر متغير، به صورت مجزا تهيه شده و علاوه بر آن نحوه تغييرات داده ها در طي زمان نيز به صورت نمودار مورد بررسي قرار گرفته است. متغيرهاي اندازه گيري شده در GIS : پس از گردآوري اطلاعات كلي كه از منطقه و متغيرهاي مورد نظر به دست آمد، با استفاده ازنرم افزار ArcGIS نقشه هاي مدل سازي چاه هاي آب شرب منطقه در خصوص هر يك از متغيرهاي فيزيكي و شيميايي مورد آزمايش تهيه گرديد. روند تغييرات متغيرهاي فيزيكي و شيميايي در آب هاي زير زميني در غرب استان تهران ، به صورت نمودارهاي مربوط به هريك از متغيرها در سال هاي 1389و 1390و 1391 جهت مقايسه مقادير اندازه گيري شده بين چاه هاي منطقه نشان داده شده است و نيز براي مدلسازي و تشخيص بهتر اين روند از لحاظ موقعيت GIS جغرافيايي و نهايتاً آب هاي زير زميني نقشه هاي مدل هر متغير به طور جداگانه ارائه مي شود. نقشه هاي مدل درون يابي شده ي ميزان هر متغير ، نشان داد كه كيفيت فيزيكوشيميايي آب زيرزميني در اين منطقه از سمت شمال به جنوب و همچنين از سمت شرق به غرب با افزايش آلاينده ها به علت بالا آمدن سنگ كف و جريان آب زيرزميني و همجواري با رودخانه شور و كاهش بافت رسوبي و ريز دانگي رسوبات و توام شدن با آلودگي هاي نفوذي از فاضلاب هاي جذبي و عدم خودپالايي زمين ( به دليل كاهش ذخاير رسوبي ) مواجه هستيم. نقشه هاي هم پهنه شيب سطح زمين و شيب سطح شمال آب¬هاي زيرزميني نيز مويد همين امر مي باشد. با توجه به نتايج بدست آمده و بررسي نقشه هاي مدل كيفي آب زير زميني منطقه و نيز مقايسه با استانداردهاي ملي و بين المللي مي توان گفت در مناطق شمال شرقي، جنوب شرقي و حدفاصل بين آن ها در مورد متغيرهايي همچون سختي، TDS، نيترات، كربنات، سولفات و كلرور اولويت حفر چاه هاي جديد را در طرح¬هاي آتي به صورت زير دسته بندي نمود: 1- نواحي شمال شرق 2- نواحي جنوب شرقي 3- نواحي غربي با توجه به يافته هاي حاصل از تحليل نقشه ها به طور حتم مي توان اطمينان حاصل نمود كه نواحي شمال غربي و مركزي به هيچ عنوان جهت حفر چاه جديد در سطح منطقه مناسب نبوده و پيشنهاد نمي شوند. بنابراين به طور كلي مي توان گفت كه فاكتورهايEC و TDS در بخش غرب و شمال غرب منطقه تمركز دارند و فاكتورهاي نظير نيترات و سختي و بيكربنات در بخش مركزي بيشتر مشاهده مي شوند. و سولفات و كلرور از سمت مركز به سمت شمال غرب بيشتر مشاهده مي شوند.