بازسازي تغييرات تراز دريا درياي خزر با استفاده از نوسانات پذيرفتاري مغناطيسي

مطالعه پذيرفتاري مغناطيسي يكي از مهم ترين روش ها براي پايش تغييرات تركيب رسوب در بررسي هاي محيطي است. در اين مطالعه به منظور بازسازي تغييرات تراز درياي خزر با استفاده از نوسانات پذيرفتاري مغناطيسي در بخش جنوب شرقي درياي خزر پنج مغزه رسوبي (K1,K3,K5,K7,N1) از رسوبات بستر، خليج گرگان در امتداد شرق به غرب خليج برداشت شد. مغزه ها ابتدا از نظر ميزان ميزان پذيرفتاري مغناطيسي مورد بررسي قرار گرفتند سپس ماده آلي، كربنات كلسيم، و دانه بندي نمونه هاي برداشت شده از مغزه ها مشخص گرديد.. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎﻥ داد، پذيرفتاري مغناطيسي ﺩﺭﺍﻳﻦ ﺭﺳﻮﺑﺎﺕ، ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﻲ ﺑﺎ ﻣﻴﺰﺍﻥ اندازه رسوبات ﺣﻤﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﺸﻜﻲ ﺩﺍﺭﺩ، در زمان هاي پايين آمدن سطح دريا در نتيجه ورود مواد آواري دانه درشت (افزايش درصد ماسه)، ميزان پذيرفتاري مغناطيسي در رسوبات افزايش نشان مي دهد و در زمان هاي بالا آمدن سطح آب دريا در نتيجه افزايش مواد آلي و كاهش اندازه دانه ها (افزايش درصد گل) ميزان پذيرفتاري مغناطيسي كاهش يافته است ، همچنين ارتباطي مابين پذيرفتاري مغناطيسي و تغييرات ميزان كربنات كلسيم در رسوبات مشاهده نشد.همچنين نتايج اين پژوهش نشان داد. استفاده از منحني هاي پذيرفتاري مغناطيسي در كنار ساير داده ها ازجمله داده هاي زمين شناسي و تاريخي در بخش هايي كه امكان بازسازي تغييرات دريا با چالش روبرو مي باشد مي تواند ايده اي مناسب جهت بازسازي محيط هاي دريايي خصوصا مناطق نزديك به ساحل ارائه نمايد.