تأثير ناخالصي ها بر اندازه بلورهاي دولوميت، مثال موردي سازند شهبازان

دولوميتي شدن مهم ترين فرايند دياژنزي موثر بر سازند شهبازان با سن ائوسن مياني تا پسين است. بر مبناي مطالعه پتروگرافي، دولوميت هاي سازند شهبازان در چهار برش سطحي دو گروه دولوميت هاي جانشيني (98%) و سيمان هاي دولوميتي (2%) تفكيك شدند. دولوميت هاي جانشيني خود به دو گروه فابريك تقسيم شدند. فابريك نوع 1 ازموزاييك هاي در هم قفل شده بلورهاي non-planar تا planar-s غير استوكيومتري با كاتدولومينسانس قرمز تيره تا بنفش فاقد زونينگ هستند كه بر اساس اندازه بلورها، به سه گروه D1 (mµ 15-5 )، D2 (mµ 40-15) و D3 (mµ 70-40) تقسيم شده اند. فابريك نوع 2 شامل بلورهاي پراكنده palnar-e تا planar-s دولوميت (D4) با لومينسانس قرمز تا نارنجي و داراي زوتاسيون هستند. نتيجه آناليز عنصري ICP-OES براي بررسي رابطه اندازه بلورها و ميزان ناخالصي¬ها نشان داد كه رابطه مستقيم و معني داري بين ميزان آلومينيوم و پتاسيم برقرار است (78/0=R2 در نمودار Al-K). علاوه بر آن اين دو عنصر الگوي تغيير غلظت يكساني را در طول ضخامت همه برش هاي چينه شناسي نشان مي دهند. ميزان اين دو عنصر در دولوميت هاي D1 بيشترين مقدار بوده و با افزايش اندازه بلورهاي دولوميت (D3) مقدار آنها كاهش مي يابد و رابطه آن ها نيز كمرنگ مي شود (كاهش R2 در نمودار Al-K).