دياژنز وژئوشيمي عنصري و ايزوتوپي عضو خليج از سازندآواري- كربناته گدوان در دشت آبادان

عضو كربناته خليج ( به سن بارمين- آپسين پيشين) كه در قسمت مياني سازند گدوان، اين سازند را به دو قسمت بالايي و پاييني تقسيم مي كند، در دشت آبادان داراي ضخامت بين 7-15 متر است. بر اساس مطالعه مقاطع نازك حاصل از مغزه هاي دو حلقه چاه فرآيند هاي دياژنزي غالب شامل انحلال، سيماني شدن، دولوميتي شدن، ميكريتي شدن، تراكم فيزيكي و شيميايي، شكستگي و نوشكلي هستند. بر اساس شواهد پتروگرافيكي و ساخت سيمان ها، به نظر مي رسد كه عوارض دياژنزي مشاهده شده بيشتر در ارتباط با دياژنز جوي و تدفيني است. از طرف ديگر، بر اساس مطالعات ژئوشيمي عنصري (اندازه گيري Ca، Mg، Mn، Fe، Sr و Na) صورت گرفته بر روي 12 نمونه از دو چاه در دشت آبادان تركيب اوليه نمونه هاي مورد مطالعه داراي تركيب اوليه آهك آراگونيتي مشابه نمونه-هاي قديمه مانند سنگ آهك آراگونيتي حاره اي گوردون در تاسمانيا و سنگ آهك آراگونيتي مزدوران در ايران و عهد حاضر كربنات هاي معتدله تاسمانيا است. همچنين اين مطالعه نشان مي دهد كه تركيب فعلي سنگ كلسيت پر منيزيم است و نمونه هاي مورد مطالعه تحت سيستم دياژنزي باز دچار دگرساني شده اند. از طرف ديگر در آناليز ايزتوپ هاي پايدار (18Oδو13Cδ) 7 نمونه انتخابي تأييدي بر تركيب اوليه آهك آراگونيتي و شرايط دياژنزي باز است. اين نتايج همچنين حاكي از محيط رسوبي كم عمق بوده و دماي محيط رسوبي ديرينه با استفاده از فرمول اندرسون معادل 31.7 سانتيگراد محاسبه گرديد كه با توجه به سبكتر شدن ايزوتوپ اكسيژن در طي دياژنز احتمالاً كمتر از اين بوده است.