هيدروژئولوژي درياچه آب شيرين زريبار مريوان، كردستان

درياچه ي زريبار در استان كردستان، يك درياچه ي آب شيرين با سيستم هيدروژئولوژي به ظاهر بسته است كه علي رغم تبخير و نبود خروجي مشخص، شيرين باقي مانده است. به منظور تعين شرايط هيدروژئولوژي درياچه آب شيرين زريبار مريوان و چگونگي ارتباط آن با آب زيرزميني اطراف، بيلان، تراز آب پيزومترها و هيدروشيمي نمونه‌هاي آب برداشت شده از منابع آبي منطقه، مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه، تراز آب پيزومترهاي اطراف درياچه با تراز آب خود درياچه مقايسه شد. بيلان آب درياچه نيز براي 9 سال پي در پي از سال 1384 تا 1393محاسبه شد. همچنين، 28 نمونه ي آب از چاه‌ها و چشمه‌هاي اطراف به همراه 4 نمونه‌ از آب درياچه برداشت و مقادير پارامترهاي فيزيكوشيميايي و يونهاي اصلي آن‎ها تعيين گرديد. نتايج بيلان نشان مي دهد كه ميزان خروجي زيرزميني سالانه از درياچه نزديك به 11.5 ميليون مترمكعب بيشتر از ورودي زيرزميني سالانه به درياچه است. نتايج حاصل از هيدروشيمي نيز گوياي تعامل زياد آب درياچه (هدايت الكتريكي متوسط 478) با آب زيرزميني (هدايت الكتريكي متوسط 437) است به گونه‌اي كه تيپ غالب هر دوي آب درياچه و زيرزميني منطقه، بيكربنات كلسيم است. همه ي اين نتايج نشان مي دهد كه در شرايط استاتيك تراز آب زيرزميني، آب زيرزميني ارتفاعات اطراف از نواحي شمالي، شرقي و غربي به درياچه وارد مي‎شوند اما در نواحي جنوبي، آب درياچه از زير وارد آب زيرزميني مي‎شود. اين امر سبب پويايي درياچه شده و از شور شدن آب آن به خاطر تبخير سالانه جلوگيري مي‎كند.