مطالعه مروري تغييرات پوشش گياهي ، آب و هوا و عمق درياچه زريبار/زريوار (غرب مريوان) در 40000 سال گذشته (اواخر پليستوسن- هلوسن)

درياچه زريبار (زريوار) بزرگترين درياچه آب شيرين ايران است، ولي اطلاعات موجود درباره ويژگي هاي زمين شناسي اين درياچه بسيار محدود است و در منابع زمين شناسي معتبر داخلي صرفا مشخصات جغرافيايي آن مورد بحث قرار گرفته است. با اين حال، محققان خارجي از سال 1960 تا امروز مطالعات ارزشمندي بر روي زمين شناسي اين درياچه انجام داده اند. در اين مقاله مروري، تغييرات آب و هوا، پوشش گياهي و عمق درياچه زريبار در 40000 سال گذشته بر مبناي مطالعات ارزشمند مذكور بطور خلاصه ارائه شده است. مطالعه پولن و ماكروفسيل هاي گياهي رسوبات 40000 سال اخير درياچه زريوار اطلاعات كليدي درباره پوشش گياهي كواترنر پسين و تاريخچه آب و هوايي منطقه و نوسانات ستون آب فراهم نموده است. دوره يخچالي به دليل آب و هواي خيلي سرد و خشك، بدون درخت بود و پوشش گياهي دوره يخچاليِ منطقه، استپي از كنوپودياسه آ و آرتميسيا بود. آب و هواي خشك دوره يخچالي به سرعت توسط شرايط گرمتر اما نسبتا خشك تا حدود 6000 سال قبل دنبال شد و جنگل ها در بين 10000 و 5500 سال قبل بسوي منطقه مهاجرت نموده اند. در طول هلوسن پيشين پوشش گياهي كوهستان ها به يك ساواناي پسته-بلوط تغيير يافت. بلوط به تدريج در طول هلوسن افزايش يافت و به جامعه گياهي غالب منطقه تبديل شد. سطح آب درياچه در طول تاريخچه اش نوساناتي داشته ولي حضور هميشگي ماكروفيت هاي آبي بيانگر شرايط مساعد نوري در طول 25000 سال اخير و حاكي از آن است كه درياچه هيچوقت خيلي عميق نبوده است.